wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2021) |
739[2] |
Strefa numeracyjna |
15 |
Kod pocztowy |
37-455[3] |
Tablice rejestracyjne |
RST |
SIMC |
0805117[4] |
Położenie na mapie gminy Radomyśl nad Sanem | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu stalowowolskiego | |
50°38′22″N 22°04′04″E/50,639444 22,067778[1] |
Rzeczyca Długa – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Radomyśl nad Sanem[4]. Przez wieś przepływa rzeka Łukawica.
Po I rozbiorze Polski w 1772 roku i następnych rozbiorach była w zaborze Monarchii Habsburgów. Po I wojnie światowej, w II Rzeczypospolitej, była w województwie lwowskim w powiecie tarnobrzeskim w gminie Charzewice. Po II wojnie wieś znalazła się w województwie rzeszowskim.
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0805123 | Majdan | części wsi |
0805146 | Podkarczmie | części wsi |
0805152 | Podlesie | części wsi |
0805169 | Sadzawki | części wsi |
0805175 | Zastruże | części wsi |
Księgi ziemskie lubelskie po raz pierwszy odnotowały wieś o nazwie Rzeczyca Górna w roku 1417, kiedy to jej właścicielem był Jan, syn Dobiesława z Rożków. W dokumencie z 1499 roku pojawia się nazwa, Rzeczyca Większa, którą od 1674 roku w dokumentach spotykamy już pod nazwą Rzeczyca Długa. W 1676 wymieniana wśród posiadłości podczaszego łukowskiego, Gabriela Rozwadowskiego.
W latach 20. XVIII wieku posiadłości szlacheckie Rozwadowskich, w tym także Rzeczycę Długą, zakupił dziedzic Rzeszowa, książę Jerzy Ignacy Lubomirski, która stała się centrum rozległego klucza długorzeczyckiego , obejmującego posiadłości Lubomirskich po prawej stronie Sanu, aż po Wolę Rzeczycką[6].
W 1973 wieś została odznaczona przez Radę Państwa PRL Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy za zasługi w walce z hitlerowskim okupantem[7].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
W latach 1954–1968 miejscowość była siedzibą gromady Rzeczyca Długa.