Rząd Erny Solberg
 Norwegia
| |
 Erna Solberg w 2013 roku | |
| Premier | |
|---|---|
| Partie | |
| Kadencja |
od 16 października 2013 |
| Poprzedni | |
Rząd Erny Solberg – norweski rząd pod kierownictwem Erny Solberg, powołany 16 października 2013 roku przez króla Haralda V. W skład rządu wchodzą przedstawiciele Partii Konserwatywnej oraz Partii Postępu. Rząd ma także nieformalne poparcie Chrześcijańskiej Partii Ludowej i Partii Liberalnej. Jest to rząd mniejszościowy.
Tło
[edytuj | edytuj kod]Wybory parlamentarne w Norwegii w 2013 roku zakończyły się zwycięstwem koalicji złożonej z centroprawicowej Partii Konserwatywnej, prawicowej Partii Postępu[1] oraz dwóch mniejszych, centrowych partii: Chrześcijańskiej Partii Ludowej i Partii Liberalnej[1][2]. Cztery partie uzyskały w sumie 96 miejsc w liczącym 169 posłów stortingu, a więc o 11 więcej, niż potrzebowały do uzyskania większości[1]. Rządząca od 2005 roku Partia Pracy uzyskała 30,8% głosów i 55 mandatów, a wraz z koalicjantami – Partią Centrum i Partią Lewicy Socjalistycznej – 40,4% głosów i 72 mandaty[2]. Bezpośrednio po ogłoszeniu wyników wyborów, dotychczasowy premier Jens Stoltenberg zakomunikował, że po ośmiu latach przewodniczenia rządowi ustąpi ze stanowiska[1]. Według wstępnych przewidywań, nową premier miała zostać 52–letnia Erna Solberg, przewodnicząca Partii Konserwatywnej[3].
Pierwsza sesja parlamentu rozpoczęła się 1 października 2013 roku[4]. Rozmowy dotyczące powołania nowego rządu rozpoczęły się jednak na kilka tygodni wcześniej[5]. Wszystkie cztery partie mające tworzyć rządzącą koalicję zgodziły się na to, by stanowisko premiera otrzymała Erna Solberg. Różne były jednak ich stanowiska w zakresie górnictwa naftowego, imigracji, ochrony środowiska i podatków[5]. Brak kompromisu w kwestii wydobycia ropy naftowej i imigracji spowodował, że z koalicji rządowej wycofały się Chrześcijańska Partia Ludowa i Partia Liberalna[6]. 30 września 2013 roku Erna Solberg poinformowała, że utworzy wraz z Partią Postępu rząd mniejszościowy[6]. Obie partie centrowe poparły ten rząd, lecz zadeklarowały, że nie wprowadzą do niego swoich przedstawicieli w postaci ministrów[6].
7 października 2013 roku Partia Konserwatywna i Partia Postępu uzgodniły warunki współpracy w ramach koalicji rządowej[7]. 16 października gabinet został zaprzysiężony w Pałacu Królewskim w Oslo przez króla Haralda V[8]. Rząd został złożony z premiera i 17 ministrów[9]. Liczba ministrów zmniejszyła się więc o dwóch, co miało związek ze zlikwidowaniem Ministerstwa Rozwoju Międzynarodowego[10] i połączeniem Ministerstwa Kultury z Ministerstwem Kościoła w Ministerstwo Kultury i Kościoła[11]. 11 spośród członków rządu reprezentowało Partię Konserwatywną, zaś pozostała siódemka – Partię Postępu[9]. Rząd tworzyło 9 mężczyzn oraz 9 kobiet[9]. Średnia wieku w momencie zaprzysiężenia wynosiła 44 lata. Trzech członków rządu – w tym premier Erna Solberg – w momencie zaprzysiężenia ukończyło 50. rok życia[9]. Erna Solberg została drugą kobietą – po Gro Harlem Brundtland – na stanowisku premiera Norwegii[9].
Zmiany w składzie
[edytuj | edytuj kod]Skład rządu pozostawał niezmienny przez przeszło dwa lata. Pierwszej zmiany na stanowiskach ministrów Erna Solberg dokonała 16 grudnia 2015 roku[12]. Utworzono wówczas dwa nowe ministerstwa: Ministerstwo Migracji i Integracji oraz Ministerstwo Spraw Europejskich i Współpracy Nordyckiej[12]. Ministrem migracji i integracji została Sylvi Listhaug, zaś opróżnione przez nią stanowisko ministra rolnictwa zajął Jon Georg Dale. Ministrem spraw europejskich i współpracy nordyckiej została Elisabeth Aspaker, a urząd ministra rybołówstwa, który dotąd piastowała, objął Per Sandberg[12]. Na stanowisku ministra pracy i polityki społecznej Robert Eriksson został zastąpiony przez Anniken Hauglie, a minister kultury i religii, Thorhild Widvey, został zastąpiony przez Lindę Hofstad Helleland[12]. Ministrem klimatu i środowiska w miejsce Tiny Sundtoft został szef kancelarii premiera, Vidar Helgesen, zaś opróżnione przez niego stanowisko zostało zlikwidowane w ramach funkcjonowania rządu[12].
Skład rządu (obecny)
[edytuj | edytuj kod]Źródło:[13]
.jpg)
.jpg)
_(cropped).jpg)
.jpg)
.jpg)
Wcześniejsi członkowie
[edytuj | edytuj kod]| Funkcja | Zdjęcie | Imię i nazwisko | Partia polityczna | Data powołania | Data odwołania | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Minister pracy i polityki społecznej |  |
Robert Eriksson | Partia Postępu | 16 października 2013 | 16 grudnia 2015 | |
| Minister kultury i kościoła |  |
Thorhild Widvey | Partia Konserwatywna | 16 października 2013 | 16 grudnia 2015 | |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Balazs Koranyi, Gwladys Fouche: Conservative leader Solberg sweeps into power in Norwegian election. Reuters, 9 września 2013. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).
- ↑ a b Landsoversikt – Stortingsvalget. Kommunal – OG Regionaldepartment. [dostęp 2016-09-22]. (norw. nynorsk).
- ↑ Terje Solsvik, Alister Doyle: After softening, 'Iron Erna' set to become Norway's PM. Reuters, 9 września 2013. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).
- ↑ NORWAY Stortinget (Parliament). Inter-Parliamentary Union. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).
- ↑ a b "Difficult" talks to form Norway govt to go to Wednesday-Solberg. Reuters, 23 września 2013. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).
- ↑ a b c Balazs Koranyi, Joachim Dagenborg: UPDATE 2-Norway's new govt concedes on oil, immigration for support. Reuters, 30 września 2013. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).
- ↑ Norway's Conservatives strike coalition deal to take power. Reuters, 7 października 2013. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).
- ↑ Here’s Norway’s new government. News in English, 16 października 2016. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Solberg takes reins in Norway, divvies ministries with Progress. DW, 16 października 2016. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).
- ↑ Wenke Eriksen, Laila Bakken: Heikki Holmås blir den siste. NRK, 16 października 2013. [dostęp 2016-09-22]. (norw. nynorsk).
- ↑ Thorn Lanesskog: Norway’s new Minister of Culture and Church Affairs: Thorhild Widvey. ThorNews, 16 października 2013. [dostęp 2016-09-22]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Erna Solberg shuffles her Cabinet. Trade Bridge Consultants. [dostęp 2016-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-03)]. (ang.).
- ↑ Ministries. government.no. [dostęp 2016-09-22]. (norw. nynorsk).