Równanie Kelvina – równanie określające wielkość obniżenia lub podwyższenia ciśnienia pary nad meniskiem cieczy w zależności od jego krzywizny:

gdzie:
i
– promienie krzywizny menisku w 2 prostopadłych do siebie płaszczyznach

– napięcie powierzchniowe ciekłego adsorbatu,
– objętość molowa adsorbatu,
– stała gazowa,
– temperatura bezwzględna,
– ciśnienie pary nasyconej nad płaską powierzchnią ciekłego adsorbatu,
– ciśnienie pary nad meniskiem przy którym nastąpi kondensacja lub odparowanie.
Równanie nazwane zostało na cześć Williama Thomsona, znanego jako Lord Kelvin.
- Jeżeli menisk jest wklęsły (np. wewnątrz poru adsorbentu) – we wzorze
– wówczas następuje obniżenie ciśnienia pary przy którym następuje kondensacja lub odparowanie.
- Jeżeli menisk ma kształt wypukły (np. powierzchnia kulistej cząstki stałej lub ciekłej) – we wzorze
– ciśnienie pary konieczne do kondensacji lub odparowanie ulega podwyższeniu.
- Jeżeli menisk ma kształt siodła to w zależności od wypadkowej obu krzywizn nastąpi podwyższenie lub obniżenie ciśnienia kondensacji pary.
Dla menisku wewnątrz obustronnie otwartego poru cylindrycznego, można przyjąć:
oraz
stąd:

Dla menisku sferycznego,
stąd:
