SM U-76

Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego U-76 z 1916 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.
SM U-76
Klasa

okręt podwodny

Typ

UE I

Projekt

Werk 58

Historia
Stocznia

Vulcan, Hamburg

Początek budowy

9 marca 1915

Wodowanie

12 maja 1916

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

11 marca 1916

Zatonął

22 stycznia 1917

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


755 ton
832 ton

Długość

56,8 metra

Szerokość

5,9 m

Zanurzenie testowe

50 m

Napęd
2 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki wysokoprężne Benz (2 × 450 KM), 2 silniki/generatory elektryczne SSW (2 x 330 KM), 2 wały
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


9,9 węzła
7,9 węzła

Zasięg

powierzchnia: 7880 Mm / 7 węzłów
zanurzenie: 83 Mm / 4 węzłów

Uzbrojenie
2 zewnętrzne wyrzutnie torpedowe 500 mm (rufowa i dziobowa, zapas 4 torpedy), działo pokładowe 88 mm (w 1917 roku zamienione na działo 105 mm[1]), 2 aparaty minowe (34 miny kotwiczne)
Załoga

32

SM U-76 – niemiecki jednokadłubowy podwodny stawiacz min, szósty okręt typu UE I, zbudowany w stoczni Vulcan w Hamburgu w roku 1915[2]. Zwodowany 12 maja 1916 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 11 maja 1916 roku. W czasie swojej służby, SM U-76[a] zatopił 2 statki o łącznej pojemności 1149 BRT i uszkodził jeden o pojemności 6254 BRT[3].

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

Okręt SM U-76 był szóstym z dziesięciu okrętów typu UE I, który był następcą typu U-66. Był jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań oceanicznych, o długości 56,8 metra, wyporności w zanurzeniu 755 ton, zasięgu 7880 Mm[4] przy prędkości 7 węzłów na powierzchni oraz 83 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[5]. Załoga składała się z 32 osób: 28 marynarzy i 4 oficerów[6]. Okręt był wyposażony początkowo w działo pokładowe o kalibrze 88 mm, które zostało w 1917 roku wymienione na działo o kalibrze 105 mm[1]. Wewnątrz kadłuba sztywnego okręt przewoził 34 kotwiczne miny morskie[4], stawiane z dwóch rufowych aparatów minowych o średnicy 100 cm. Każdy z nich mieścił po trzy miny. Po ich otwarciu, masa wody (w sumie 6 ton) musiała być kompensowana zalewaniem dziobowych zbiorników balastowych. Wygospodarowanie miejsca dla min oznaczało również przesunięcie przedziału silnikowego w kierunku dziobu[7]. Uzbrojenie torpedowe to dwie wyrzutnie (dziobowa i rufowa) kalibru 500 mm, typu zewnętrznego, z zapasem 4 torped.

Służba

[edytuj | edytuj kod]

Jedynym dowódcą okrętu został 11 maja 1916 roku mianowany kapitan Waldemar Bender[b][8]. 29 czerwca 1916 roku okręt został włączony do I Flotylli i operował na Morzu Północnym, Morzu Norweskim, Morzu Barentsa oraz Morzu Białym. Pierwszym okrętem, który wpadł na miny postawione przez SM U-76 w okolicach Murmańska, był norweski statek „Botnia”. Zbudowany w 1901 roku w Hasseldalens Jernskibsbyg. w Grimstad parowiec o pojemności 1149 BRT, płynął z ładunkiem drewna z Umba do Londynu. Zatonięcie statku nie spowodowało ofiar w załodze[9][10]. 11 listopada na minę pozostawioną na Morzu Białym wpadł rosyjski lodołamacz „Anna I”[11]. 15 listopada 1916 roku 9 mil na północ od przylądka Swiatoj Nos (ros. Свято́й Нос - 68°09′27″N 39°44′34″E/68,157500 39,742778) na Półwyspie Kolskim na minę pozostawioną przez U-76 wszedł rosyjski parowiec „Kursk” (6254 BRT), płynący z Londynu do Archangielska. Statek został uszkodzony, ofiar w ludziach nie było[12].

22 stycznia 1917 roku okręt zatonął w okolicy Przylądka Północnego po kolizji w czasie sztormu z rosyjskim trawlerem[2]. Nie jest znana dokładna liczba ofiar. Wiadomo tylko, że kapitan Waldemar Bender przeżył i 17 maja 1917 roku objął dowództwo okrętu podwodnego SM U-43[8].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ SM – Seiner Majestät.
  2. ↑ Waldemar Bender (28 grudnia 1885 r. – 6 grudnia 1950 r.) w czasie I wojny światowej dowódca SM U-76 i SM U-43. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Żelaznym i Krzyżem Hanzeatyckim.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. s. 178.
  2. ↑ a b WWI U-boats U 76. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  3. ↑ Ships hit by U 76. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  4. ↑ a b Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact... s. 102.
  5. ↑ Type UE 1 UE ocean minelayers class. u-boat.net. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
  6. ↑ Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. s. 32.
  7. ↑ Showell Jak Mallmann: The U-boat century. s. 58.
  8. ↑ a b Kapitänleutnant Waldemar Bender. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-23]. (ang.).
  9. ↑ Botnia. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  10. ↑ SS Botnia (+1916). [w:] Wreck Site [on-line]. www.wrecksite.eu. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  11. ↑ Anna I. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).
  12. ↑ Koursk. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-01-24]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 178. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85367-623-3.
  • Jak Mallmann Showell: The U-boat century. Londyn: Chatham Publishing, 2006, s. 57-59. ISBN 978-1-86176-241-2.
Okręty podwodne typu UE I