SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku | |
Typ | |
---|---|
Projekt |
Werk 252 |
Historia | |
Stocznia | |
Początek budowy |
30 kwietnia 1915 |
Wodowanie |
9 października 1915 |
Kaiserliche Marine | |
Wejście do służby |
1 marca 1916 |
Wycofanie ze służby |
19 stycznia 1918 |
Los okrętu |
zatopiony – wszedł na minę w Heligoland Bight |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
36,13 metra |
Szerokość |
3,2 metra |
Zanurzenie |
3,7 metry |
Zanurzenie testowe |
50 metra |
Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
Napęd | |
2 x silnik Diesla (284 KM), 2 x silnik elektryczny (180 KM) 2 wały napędowy, 2 śruby | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
6650 Mm @ 5 węzłów (pow.) |
Uzbrojenie | |
4 torpedy, potem 6, karabin 5 cm SK L/40 gun | |
Wyrzutnie torpedowe |
2 x 500 mm (dziób) |
Załoga |
23 osób |
SM UB-22 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II zbudowany w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w roku 1915. Zwodowany 26 września 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 1 marca 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-22[a] odbył 18 patroli, w czasie których zatopił 27 statków o łącznej pojemności 16 645 BRT[1]. Służbę rozpoczął w I Flotylli 14 kwietnia 1916 roku, 1 lutego 1917 roku został przeniesiony do II Flotylli, a 22 września tego samego roku do V Flotylli[2].
Okręt SM UB-22 należał do typu UB-II, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,13 metrów, wyporności w zanurzeniu 263 BRT, zasięgu 6450 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[3]. W typie II poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, które były uważane za wadliwe w typie I. Zwiększono moc silników, pojedynczy wał zastąpiono dwoma.
Pierwszym dowódcą okrętu został 2 marca 1916 roku mianowany Bernhard Putzier[4]. 18 lutego 1916 roku okręt został przydzielony do I Flotylli. Pierwsze zwycięstwo jednostka odniosła 20 października 1916 roku podczas patrolu po Morzu Północnym, UB-22 zatopił norweski parowiec "Drafn" o pojemności 774 BRT[5]. W czasie tego patrolu zatopił kolejne statki: 21 października szwedzki żaglowiec "Antoinette" o pojemności 912 BRT[6], oraz norweski żaglowiec "Theodor" o pojemności 912 BRT[7], 22 października norweski żaglowiec "Gunn" o pojemności 483 BRT[8] oraz norweski parowiec "Caerloch" o pojemności 659 BRT[9]. 27 października na zachód od Alnwick, Northumberland UB-22 zatopił mały duński parowiec "Sif" o pojemności 377 BRT[10], statek płynął z Göteborga do Hull. Dwa dni później łupem UB-22 padł norweski parowiec "Falkefjellf" o pojemności 1131 BRT[1]. Był to ostatni statek zatopiony przez UB-22 w czasie służby w I Flotylli. 1 lutego 1917 roku UB-22 rozpoczął służbę w II Flotylli. W czasie pierwszego patrolu w nowej jednostce, u wybrzeży North East England, UB-22 zatopił 10 niewielki statków brytyjskich, głównie łodzi rybackich oraz trawlerów[1] oraz 10 mil na południowy wschód od Isle of May norweski statek parowy "Bellax" o pojemności 1107 BRT[11].
16 kwietnia 1917 roku Bernhard Putzier został zastąpiony przez Oberleutnant zur See Karla Wackera[12]. 29 kwietnia 1917 roku UB-22 pod dowództwem nowego kapitana odniósł kolejne zwycięstwo. 16 mil od Aberdeen zatrzymał i zatopił brytyjski trawler "Dilston Castle" o pojemności 129 BRT[1].
13 grudnia 1917 roku UB-22 odniósł swoje ostatnie zwycięstwo. 4 mile na wschód od Whitby, Yorkshire and the Humber zatopił zbudowany w 1917 roku w Newcastle, brytyjski parowiec "Garthwaite" o pojemności 5690 BRT. Statek płynął pod balastem z Tyne do Nowego Jorku. W wyniku ataku zginęło 14 członków załogi[13][14].
19 stycznia 1918 roku UB-22 wpadł na minę w Heligoland Bight. Wszyscy członkowie załogi zginęli.