SM UB-61

Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego UB-61 z 1917 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.

SM UB-61

Jednostka bliźniacza UB-61 – SM UB-125 (w służbie japońskiej jako Maru-6)
Klasa	okręt podwodny
Typ	UB III
Historia
Stocznia	Vulcan, Hamburg (Werk 86)
Początek budowy	20 maja 1916
Wodowanie	28 kwietnia 1917
Kaiserliche Marine
Wejście do służby	23 lipca 1917
Wycofanie ze służby	29 listopada 1917
Los okrętu	zatopiony
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	516 ton 651 ton
Długość	56,3 metra
Szerokość	5,8 metra
Zanurzenie	3,68 metra
Zanurzenie testowe	50 metrów
Napęd
2 x silnik Diesla (1085 KM), 2 x silnik elektryczny (780 KM) 2 wały napędowe, 2 śruby
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	13,5 węzła 8 węzłów
Zasięg	9040 Mm przy 6 węzłach (pow.) 55 Mm przy 4 węzłach (zan.)
Uzbrojenie
10 torped, działo kal. 8,8 cm SK L/30
Wyrzutnie torpedowe	5 × 500 mm (4 na dziobie, 1 na rufie)
Załoga	34 osoby

SM UB-61 – niemiecki okręt podwodny typu UB III zbudowany w stoczni Vulcan w Hamburgu w roku 1917. Zwodowany 28 kwietnia 1917 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 23 czerwca 1917 roku. W czasie swojej służby SM UB-61 odbył 3 patrole, w czasie których zatopił 2 statki o łącznej pojemności 12 920 BRT.

Budowa

SM UB-61^[a] był czternastym z typu UB III, który był następcą typu UB II^[1]. Był średnim okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 55,3 metra, wyporności w zanurzeniu 651 ton, zasięgu 9040 Mm przy prędkości 6 węzłów na powierzchni oraz 55 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu^[2]. W typie III poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań. Zwiększono moc silników Diesla do 1085 KM produkcji MAN SE, silników elektrycznych produkcji Siemens-Schuckert(inne języki) do 780 KM^[3].

Służba

23 czerwca 1917 roku (w dniu przyjęcia okrętu do służby) dowódcą jednostki został mianowany porucznik marynarki (niem. Oberleutnant zur See) Theodor Schultz, który wcześniej był dowódcą okrętów, SM UB-34, SM UC-28 i SM UC-55^[4]. Jednostka 10 września 1917 roku została przydzielona do służby we V Flotylli^[5].

W czasie swojej służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej odbył trzy patrole, w czasie których zatopił dwie jednostki o łącznej pojemności 12 920 BRT^[6].

Pierwszą zatopioną przez UB-61 jednostką był brytyjski statek o napędzie parowym SS^[b] „Sycamore” o pojemności 6550 BRT^[7][8]. Statek został zbudowany w 1917 roku w stoczni R. Duncan & Co., Ltd. dla armatora Johnston Line, Ltd. (Furness, Withy & Co., Ltd.) z Liverpoolu. W dniu 25 sierpnia 1917 roku, w czasie podróży z ładunkiem drobnicowym z Baltimore do Liverpoolu, został zatopiony 125 mil na północny zachód od wyspy Tory. Następnego dnia UB-61 zatopił jeszcze jeden brytyjski statek handlowy. Był to zbudowany w 1900 roku parowiec „Assyria” o pojemności 6370 BRT^[9]. Statek należący do T. & J. Brocklebank, Ltd. z Glasgow płynął z ładunkiem drobnicowym. Został zatopiony na pozycji 55°40′N 9°00′E/55,666667 9,000000.

29 listopada 1917 roku na pozycji 53°25′N 4°58′E/53,416667 4,966667 okręt wszedł na minę postawioną przez brytyjski okręt podwodny typu E HMS E51. Nikt z załogi nie przeżył^[5].

Uwagi

1. SM - Seiner Majestät.
2. SS - Steam Ship.

Przypisy

1. Guðmundur Helgason: WWI U-boat Types, Type UB III UB coastal torpedo attack boats class. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-03]. (ang.).
2. R. Gardiner, Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906-1921, s. 181.
3. Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
4. Theodor Schultz, Oberleutnant zur See (Crew 4/08). [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
5. Guðmundur Helgason: WWI U-boats UB 61. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
6. Guðmundur Helgason: Ships hit by UB 61. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
7. Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Sycamore. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
8. SS Sycamore (+1917). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
9. Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI - Assyria. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).

Bibliografia

• Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
• Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
• Eberhard Gibson, Maurice Prendergast: The German Submarine War 1914-1918. Penzance: Periscope Publishing Ltd, 2002, s. 274. ISBN 1-904381-08-1. (ang.).
• Eberhard Rossler: The U-boat The evolution and technical history of German submarines. Penzance: Cassell & Co, 2001, s. 56–66, 332. ISBN 0-304-36120-8. (ang.).