Sachverständigenrat zur Begutachtung der gesamtwirtschaftlichen Entwicklung (potocznie Fünf Wirtschaftsweisen, z niem. „Pięciu Mędrców”) – ciało doradcze rządu i parlamentu niemieckiego.
Powstała na mocy ustawy wydanej w 1963 roku. Jej zadaniem jest okresowa ocena sytuacji ekonomicznej Republiki Federalnej Niemiec, jak również udzielanie pomocy w podejmowaniu decyzji organom państwowym odpowiedzialnym za politykę gospodarczą. Rada w zakresie działań doradczych jest całkowicie niezależna.
W skład Rady wchodzi pięciu członków, nominowanych przez rząd, a mianowanych przez prezydenta na okres pięciu lat. Co roku, jeden z członków Rady odchodzi i na jego miejsce wybiera się następnego – tak aby zachować ciągłość Rady. Ponowny wybór tej samej osoby jest możliwy. Członkowie Rady powinni być całkowicie niezależni, niezwiązani z rządem, jakąkolwiek partią polityczną, ciałem ustawodawczym, ani żadną organizacją kontrolowaną prawem publicznym. Nie mogą reprezentować związków zawodowych, organizacji handlowych ani związków pracodawców, nie mogą też piastować żadnej z tych pozycji przez rok poprzedzający powołanie ich do Rady.
Zgodnie z ustawą eksperci powinni wskazywać elementy niewystarczającego rozwoju gospodarczego i możliwości jego uniknięcia, jednak powinni powstrzymywać się rekomendowania konkretnych rozwiązań ustrojowych zarówno w polityce gospodarczej, jak i społecznej (Der Sachverständigenrat soll Fehlentwicklungen und Möglichkeiten zu deren Vermeidung oder deren Beseitigung aufzeigen, jedoch keine Empfehlungen für bestimmte wirtschafts- und sozialpolitische Maßnahmen aussprechen).
W gestii Rady leży wybranie przewodniczącego na okres trzech lat.
Zadania Rady i obowiązki jej członków są uregulowane ustawą o stworzeniu rady eksperckiej w celu doradzania w kwestiach wielosektorowego rozwoju gospodarczego (Gesetz zur Bildung eines Sachverständigenrates zur Begutachtung der gesamtwirtschaftlichen Entwicklung). Do zadań Rady należy analizowanie bieżącej sytuacji gospodarczej i przewidywanie jej przyszłego rozwoju. Bada także, jak w ramach gospodarki rynkowej zapewnić stabilność cen, wysoki poziom zatrudnienia i równowagę zewnętrzną przy zachowaniu stałego i odpowiedniego wzrostu gospodarczego i niskiej inflacji.
W związku z ustawowym obowiązkiem Rada co roku przygotowuje i publikuje raport roczny (15 listopada), prezentując możliwe rozwiązania, bez jednoznacznej ich rekomendacji. Przygotowanie raportu może także zlecić rząd, który po otrzymaniu rocznego raportu w ciągu ośmiu tygodni przedstawia wnioski dotyczące przyszłej polityki gospodarczej. Z tego wynika, że głos Rady w tworzeniu rozwiązań w najważniejszych sprawach gospodarczych ma znaczenie.
Rada może ponadto samodzielnie wydawać specjalne rady eksperckie, odnoszące się do konkretnych problemów gospodarczych, w przypadku gdy w niektórych regionach kraju wspólne cele polityki gospodarczej zostałyby zakłócone.
Rada ma całkowitą niezależność w doradzaniu rządowi. Jeśli jej członkowie mają odmienne opinie, są one wszystkie prezentowane w raporcie. Rada może skorzystać z pomocy innych ekspertów, jeśli uzna to za stosowne.
W skład Rady wchodzą:
Poprzedni członkowie Rady (chronologicznie):
Od 1977 r. działa w Niemczech w opozycji do Rady Pięciu Grupa Alternatywnej Polityki Gospodarczej, Co roku w tygodniu przed 1 maja raport o alternatywnej polityce gospodarczej. Zwykle zawiera on przeciwne rady eksperckie w stosunku do Niemieckiej Rady Ekspertów Ekonomicznych.
Podobne rozwiązania jeśli chodzi o organy doradcze występują też w innych państwach. W Stanach Zjednoczonych istnieje Rada Doradców Ekonomicznych. Do jej głównych zadań należą doradzanie prezydentowi w bieżącej polityce, pomoc w sporządzeniu corocznego raportu gospodarczego, zbieranie i analiza informacji dotyczących wskaźników ekonomicznych i obserwowanych trendów.
W Szkocji także działa Rada Doradców Ekonomicznych. Jej celami jest bezpośrednie doradzanie premierowi Szkocji w celu poprawienia wzrostu gospodarczego, kwartalne spotkania i publikacja danych ekonomicznych i przygotowanie corocznego raportu zawierającego komentarze ekspertów do polityki gospodarczej państwa.