Sam Soliman

Sam Soliman

Pseudonim	„King”
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1973 Melbourne
Obywatelstwo	Australia
Wzrost	174 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	średnia
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	62
Zwycięstwa	46
Przez nokauty	19
Porażki	14
Remisy	1
Nieodbyte	1
Bilans walk aktualny na 27 lipca 2018.
Strona internetowa

Sam Soliman (ur. 13 listopada 1973 w Melbourne) – australijski bokser kategorii średniej.

Kariera amatorska

Soliman stoczył na amatorskim ringu 85 walk, z czego 74 wygrał i 11 przegrał, nie odnosząc dużych sukcesów.

Kariera zawodowa

Jako zawodowiec zadebiutował 3 czerwca 1997 roku, nokautując Petera Kinsellę i zostając mistrzem Australii w wadze cruiser. Do końca 2001 roku stoczył jeszcze 17 pojedynków, z czego wygrał tylko dziesięć i siedem przegrał. W tym czasie zdobywał tytuły mistrza kraju w wadze średniej i super średniej oraz mistrzostwo wspólnoty brytyjskiej. Ostatni pojedynek w 2001 roku stoczył z rodakiem Anthonym Mundine, z którym przegrał niejednogłośnie na punkty^[1].

15 października 2002 roku obronił pas IBF Pan Pacific, pokonując na punkty niepokonanego rodaka Sakio Bikę. Tytuł obronił jeszcze 6-krotnie, zostając wyznaczony do eliminatora IBF w wadze średniej. 18 lipca 2004 roku zwyciężył w eliminatorze Raymonda Jovala, pokonując go bardzo wysoko na punkty.

10 grudnia 2005 roku w eliminatorze WBC i IBF, zmierzył się z Amerykaninem Ronaldem Wrightem. Po wyrównanej walce Wright zwyciężył jednogłośnie na punkty^[2].

7 marca 2007 roku walczył o wakujące mistrzostwo świata WBA w wadze super średniej. Jego rywalem był dawny rywal Anthony Mundine. Soliman był raz na deskach w rundzie 2. i trzykrotnie w dziewiątej, przez co przegrał przez nokaut na skutek zasady 3 nokdauny w rundzie kończą walkę^[3].

30 października 2007 roku stoczył 8-rundowy pojedynek w turnieju „The Contender”. Niestety odpadł w 1. walce, przegrywając jednogłośnie na punkty z Sakio Biką. 28 maja 2008 roku doszło do jego trzeciej walki z Mundine. Ponownie lepszy okazał się Mundine, zwyciężając jednogłośnie na punkty w 12-rundowym pojedynku, udanie broniąc tytułu WBA w wadze super średniej^[4].

Do końca 2011 roku stoczył jeszcze 5 pojedynków, z czego wszystkie wygrał. Soliman zdobył mało prestiżowe mistrzostwo świata WBF i po pokonaniu Eromosele Alberta został oficjalnym pretendentem IBF w wadze średniej.

19 lutego 2012 roku zwyciężył jednogłośnie na punkty rodaka Gartha Wooda. 24 sierpnia 2012 roku zmierzył się z Dominikańczykiem Giovannim Lorenzo, a stawką walki był eliminator IBF w wadze średniej. Soliman zwyciężył jednogłośnie na punkty (118-109, 117-110, 118-108), a w ostatniej rundzie dwukrotnie posłał rywala na deski^[5].

1 lutego 2013 roku zmierzył się z Felixem Sturmem w eliminatorze IBF. Soliman zaskoczył faworyzowanego Niemca, pokonując go jednogłośnie na punkty (116-111, 114-113, 114-113)^[6]. Werdykt walki został zmieniony na „No Contest” (za nieodbytą) a Soliman zawieszony na dziewięć miesięcy za wykrycie w organizmie nielegalnych środków pobudzających. Federacja IBF podtrzymała swoją decyzję i pozostawiła Australijczyka oficjalnym pretendentem.

31 maja 2014 w Nordrhein-Westfalen ponownie wygrywa niejednogłośnie na punkty (118:110, 118:110 i 117:111) z Felixem Sturmem, zdobywając tytuł mistrza świata federacji IBF w wadze średniej^[7].

8 października 2014 w Biloxi w stanie Missisipi przegrywa niejednogłośnie na punkty (111:116, 109;115, 109:116) z Amerykaninem Jermainem Taylorem (32-4-1), tracąc tytuł w pierwszej obronie^[7].

Przypisy

1. Anthony Mundine vs. Sam Soliman (1st meeting). boxrec.com. (ang.).
2. Ronald Wright vs. Sam Soliman. boxrec.com. (ang.).
3. Anthony Mundine vs. Sam Soliman (2nd meeting). boxrec.com. (ang.).
4. Anthony Mundine vs. Sam Soliman (3rd meeting). boxrec.com. (ang.).
5. Soliman Zdeklasował Lorenzo. bokser.org. (pol.).
6. Soliman Zakończył Prawdopodobnie Karierę Felixa Sturma. bokser.org. (pol.).
7. Jermain Taylor vs. Sam Soliman. You Tube, 24 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Lista walk zawodowych Sama Solimana – BoxRec