Pseudonim |
El Torbellino |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
174 cm |
Styl walki |
praworęczny |
Kategoria wagowa |
junior lekka |
Bilans walk zawodowych | |
Liczba walk |
56 |
Zwycięstwa |
50 |
Przez nokauty |
17 |
Porażki |
5 |
Remisy |
1 |
Samuel Serrano (ur. 17 listopada 1952 w Toa Alta) – portorykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii junior lekkiej.
Rozpoczął walki jako bokser zawodowy w 1969. w 1971 został mistrzem Portoryko w wadze piórkowej, ale w następnym roku utracił ten tytuł. Spośród pierwszych 22 walk wygrał 20, odnotowując tylko dwie porażki. W kolejnej walce w grudniu 1973 pokonał go ówczesny mistrz świata kategorii piórkowej Ernesto Marcel (tytuł nie był stawką tego pojedynku). W lipcu 1974 Serrano został mistrzem Portoryko w wadze junior lekkiej (superpiórkowej).
13 kwietnia 1976 w Honolulu Serrano zmierzył się w walce o pas mistrza świata organizacji WBA z obrońca tytułu Benem Villaflorem. Ogłoszono remis, co uznano za wynik kontrowersyjny, ponieważ zdaniem obserwatorów Serrano zasłużył na zwycięstwo[1]. WBA nakazała stoczenie walki rewanżowej między tymi pięściarzami poza Hawajami. 16 października 1976 w San Juan Serrano zwyciężył na punkty i odebrał Villaflorowi mistrzostwo świata[2].
W obronie tytułu Serrano stoczył dziesięć zwycięskich pojedynków:
Data | Miejsce | Oponent | Wynik | Źródło |
---|---|---|---|---|
(dts) | 15 stycznia 1977Guayaquil | Alberto Herrera | nokaut w 11. rundzie | [3] |
(dts) | 26 czerwca 1977Puerto la Cruz | Leonel Hernández | wygrana na punkty | [4] |
(dts) | 27 sierpnia 1977San Juan | Apollo Yoshio | wygrana na punkty | [5] |
(dts) | 19 listopada 1977San Juan | Kim Tae-ho | techniczny nokaut w 10. rundzie | [6] |
(dts) | 18 lutego 1978San Juan | Mario Martínez | wygrana na punkty | [7] |
(dts) | 8 lipca 1978San Juan | Oh Young-ho | techniczny nokaut w 9. rundzie | [8] |
(dts) | 29 listopada 1978Nagoja | Takao Maruki | wygrana na punkty | [9] |
(dts) | 18 lutego 1979San Juan | Julio Valdez | wygrana na punkty | [10] |
(dts) | 14 kwietnia 1979Kapsztad | Nkosana Mgxaji | techniczny nokaut w 8. rundzie | [11] |
(dts) | 3 kwietnia 1980Nara | Battlehawk Kazama | techniczny nokaut w 13. rundzie | [12] |
Kolejną walkę o mistrzostwo świata Serrano stoczył 2 sierpnia 1980 w Detroit, podczas tej samej gali bokserskiej, w której Thomas Hearns znokautował Pipino Cuevasa. jego przeciwnikiem był Yasutsune Uehara. Przez pierwsze pięć rund Serrano wyraźnie przeważał, ale pod koniec 6. rundy Uehara zaatakował go przy linach i powalił ciosem w szczękę. Serrano został wyliczony na sekundę przed gongiem kończącym rundę, a Uehara zdobył pas WBA[13][14][15].
Serrano odzyskał tytuł mistrzowski, gdy wygrał na punkty w walce rewanżowej z Ueharą 9 kwietnia 1981 w Wakayamie[16]. Trzykrotnie skutecznie go bronił, wygrywając na punkty z Leonelem Hernándezem 29 czerwca 1981 w Caracas [17], przez techniczny nokaut w 12. rundzie z Hikaru Tomonarim 10 grudnia 1981 w San Juan[18] oraz przez techniczną decyzję w 10. rundzie z Benedicto Villablancą 5 czerwca 1982 w Santiago[19].
Kolejna obrona nie była udana, ponieważ 19 stycznia 1983 w San Juan Roger Mayweather znokautował Serrano w 8. rundzie[20]. Po tej walce Serrano stoczył jeszcze jedną w 1984 i wycofał się. W 1987 został złapany z 700 gramami kokainy i skazany na 15 lat pozbawienia wolności. Wyszedł za dobre sprawowanie w 1995[21]. Wygrał po 1 walce w 1996 i 1997 i ostatecznie zakończył karierę.