wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
168[2] |
Strefa numeracyjna |
89 |
Kod pocztowy |
11-311[3] |
Tablice rejestracyjne |
NOL |
SIMC |
0478500 |
Położenie na mapie gminy Kolno | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego | |
53°59′40″N 21°04′47″E/53,994444 21,079722[1] |
Samławki (niem. Samlack) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Kolno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Nazwa wsi wskazuje na jej pruski rodowód. Wieś ponownie była lokowana w drugiej połowie XIV w. przez biskupa warmińskiego Henryka Sorboma. Wieś lokowana była na prawie chełmińskim, a (w Sł. geogr.) zapisano: "Płacili od 24 włók po 17 skojców, od pozostałych zaś 5 które się ,,Ackerpanie" zowią po 0,5 grzywny, karczmarz 0,5 grzywny w dzień Oczyszczenia P. Maryi". W 1595 biskup warmiński Andrzej Batory nadał Leonardowi Marcinkowskiemu z Reszla grunt na postawienie karczmy. W wykazie wsi na terenie Warmii pogrupowanych według parafii przed 1772 Samławki należały do parafii Leginy. W Samławkach znajduje się kaplica o której wspomniał jako "stara" Orłowicz w swoim przewodniku.
W 1945 nie zdołano zebrać wszystkich ozimin, w związku z czym pojawiła się plaga myszy. Od 1954 gospodarstwo z Samławek o powierzchni 148 ha weszło w skład RZD Łężany.
W monografii Biskupca i powiatu podano wzmianki, że Samławki były siedzibą gromady (Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w latach 1955 i 1967. Do gromady Samławki należały wsie: Samławki, Gajówka Mnichowska, Kominki, Leginy, Oterki, Otry i Wola.
W lesie na południe od wsi odkryto cmentarzysko kurhanowe zachodniego odłamu Bałtów z wczesnej epoki żelaza (V-IV wiek p.n.e.).
Nekropolia składa się z sześciu kurhanów w kształcie kopców o średnicy 10 m i wysokości 1,5 m. Jedyny dotąd przebadany kurhan miał na obwodzie krąg kamienny. Wewnątrz niego usytuowana była komora grobowa z pochówkami ciałopalnymi w glinianych popielnicach, które były umieszczone na kwadratowym bruku kamiennym. Całość była przykryta obstawą kamienną w formie kopuły.
Istnieją plany, by na terenie cmentarzyska stworzyć park archeologiczny oraz doprowadzić do niego ścieżkę dydaktyczną.