San Cesareo in Palatio

Kościół św. Cezara z Afryki
Chiesa di San Cesareo de Appia
Kościół tytularny
ilustracja
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym
Via di Porta San Sebastiano

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Najświętszego Zbawiciela, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty na Lateranie

Wezwanie

św. Cezara (Cezarego) Diakona Afrykańskiego

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Cezara z Afryki”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Cezara z Afryki”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Cezara z Afryki”
Ziemia41°52′43,24″N 12°29′49,62″E/41,878678 12,497117
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Cezara w Pałacu (wł. Chiesa di San Cesareo in Palatio) znany również jako Kościół św. Cezara z Afryki – rzymskokatolicki kościół tytularny położony w Rzymie, znajdujący się XIX Rione Rzymu – Celio przy Via di Porta San Sebastiano[1]. Patronem świątyni jest św. Cezary – diakon, który poniósł śmierć męczeńską za wiarę chrześcijańską w II wieku.

Świątynia ta jest kościołem rektoralnym parafii Najświętszego Zbawiciela, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty na Lateranie oraz kościołem tytularnym.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Legenda głosi, że w IV wieku cesarz Walentynian III został uleczony w sanktuarium św. Cezarego z Terraciny, w miejscu jego męczeństwa. Cesarz postanowił przenieść relikwie świętego do Rzymu. Miały one początkowo trafić do kościoła na wzgórzu Palatyńskim, a gdy zostały przeniesione do nowej świątyni, ta otrzymała przydomek "in Palatio". W źródłach pierwsze wzmianki na temat kościoła pochodzą z roku 1192. W średniowieczu świątynia była częścią hospicjum i szpitala dla pielgrzymów. Kościół zawdzięcza swój obecny kształt przebudowie, która miała miejsce w latach 1602–1603 z inicjatywy papieża Klemensa VIII.

Architektura i sztuka

[edytuj | edytuj kod]

Kościół zbudowano na planie prostokąta. Ma on jedną nawę z niższą od nawy, półkolistą apsydą. W rogu po prawej stronie apsydy znajduje się dzwonnica. Po każdej stronie jej górnego piętra umieszczono duże łukowe otwory z balustradami z balaskami[2].

Dwukondygnacyjna fasada została zaprojektowana przez Giacomo della Porta[2].

Widok na boczną ścianę kościoła
Fasada


We wnętrzu na ścianach bocznych umieszczono po sześć ślepych łuków. Ich archiwolty opierają się na szerokich doryckich pilastrach. Dwa ostatnie łuki od strony apsydy wchodzą w skład prezbiterium. Natomiast w trzecim łuku z obu stron znajdują się ołtarze boczne. Na ścianach bocznych nad arkadami są po trzy okna, pomiędzy którymi znajdują się malowidła autorstwa Cavaliere d'Arpino i Cesare Rosetti, umieszczone tam podczas przebudowy w XVII wieku[2].

Wnętrze kościoła


Płaski drewniany kasetonowy sufit z XVII wieku ma dwa duże centralne panele w kształcie krzyża. W jednym z nich umieszczono herb Klemensa VIII[2].

Koncha apsydy zawiera przedstawienie Boga Ojca adorowanego przez anioły, dzieło wykonane przez Francesco Zucchi według projektu Cavaliera d'Arpino[2].

Sufit
Ołtarz główny
Ambona


Kardynałowie

[edytuj | edytuj kod]

Kościół św. Cezarego jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-diakonom (Titulus Sancti Caesarei in Palatio)[3].

Tytuł ten, jako nadawany kardynałom-prezbiterom, ustanowił papież Leon X 6 lipca 1517 roku, jednak tytuł ten został zlikwidowany w 1587 roku[4]. W roku 1600 papież Klemens VIII ponownie uczynił kościół św. Cezarego kościołem tytularnym, ale tym razem z tytułem kardynała-diakona[3].

W latach 1967–1978 kościół ten był tytularnym kościołem prezbiterialnym arcybiskupa krakowskiego Karola Wojtyły, późniejszego papieża Jana Pawła II.

Kardynałowie-prezbiterzy:

Kardynałowie-diakoni:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Chiesa rettoria san Cesareo in Palatio. Diocesi di Roma. [dostęp 2020-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-12)]. (wł.).
  2. ↑ a b c d e San Cesareo in Palatio. Churches of Rome. [dostęp 2020-01-12]. (ang.).
  3. ↑ a b San Cesareo in Palatio. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-01-12]. (ang.).
  4. ↑ San Cesareo in Palatio (suppressed). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-01-12]. (ang.).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]