Saprolegniales

Saprolegniales
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

chromisty

Typ

lęgniowce

Gromada

Peronosporea

Rząd

Saprolegniales

Nazwa systematyczna
Saprolegniales A. Fisch.
Rabenh. Krypt.-Fl., Edn 2 (Leipzig) 1(4): 311 (1892)[1].
Typ nomenklatoryczny

Saprolegnia Nees 1823

Multimedia w Wikimedia Commons

Saprolegniales A. Fisch. – rząd organizmów grzybopodobnych zaliczanych do lęgniowców[2].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

W 2010 r. do rzędu Saprolegniales należały 172 gatunki. Występują w wodach słodkich, rzadziej w wodzie morskiej. Charakteryzują się dobrze rozwiniętą plechą strzępkową. Bezpłciowo rozmnażają się przez pływki wytwarzane w długich, zarodniach o cylindrycznym kształcie, płciowo przez gładkościenne oospory wytwarzane w lęgniach. W jednej lęgni często powstaje kilka oospor[3]. U niektórych gatunków występuje poliplanetyzm – zdolność do kilkukrotnego tworzenia pływek z jednej pływki[4].

Są saprotrofami lub pasożytami. W rodzinie Saprolegniaceae występują gatunki będące pasożytami ryb i innych zwierząt wodnych. Wywołują u nich chorobę zwaną saprolegniozą[4]. W rodzinie Leptolegniaceae niektóre gatunki wywołują choroby roślin, m.in. zgnilizna korzeni roślin strączkowych, której sprawcą jest Aphanomyces euteiches i zgorzel siewek buraka (Aphanomyces cochlioides)[3]. Rodzaj Aphanomyces jest jedynym rodzajem w rzędzie Saprolegniales, w którym występują gatunki będące pasożytami roślin[5].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Saprolegniaceae, Saprolegniales, Saprolegniidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista[1].

Nazwę rzędu Saprolegniales utworzył Alfred Fischer w 1892 r. Według Index Fungorum bazującego na Dictionary of the Fungi do rzędu tego należą[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-28] (ang.).
  2. ↑ a b CABI databases [online] [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  3. ↑ a b Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0.
  4. ↑ a b John A. Plumb, Saprolegnia parasitica [online], Developments in Aquaculture and Fisheries Science, 1997 [dostęp 2020-12-30] (ang.).
  5. ↑ Teresa Hughes, Aphanomyces root rot (common root rot) of legumes [online] [dostęp 2020-12-30] (ang.).