Schleicher Rhönbussard

Schleicher Rhönbussard
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Flugzeugbau Karl Schweyer

Konstruktor

inż. Hans Jacobs

Typ

szybowiec treningowy

Konstrukcja

drewniana

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1933

Liczba egz.

ok. 220

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

14,3 m

Wydłużenie

14,6

Długość

5,90 m

Wysokość

1,35 m

Powierzchnia nośna

14,00 m²

Profil skrzydła

Gö 535

Masa
Własna

135 kg

Użyteczna

105 kg

Startowa

240 kg

Osiągi
Prędkość dopuszczalna

150 km/h

Prędkość holowania

120 km/h

Prędkość min. opadania

0,88 m/s przy 57,7 km/h

Doskonałość maks.

19,8 przy 67,3 km/h

Dane operacyjne
Użytkownicy
III Rzesza, Polska
Multimedia w Wikimedia Commons

Schleicher Rhönbussard – niemiecki szybowiec treningowy. Opracowany w zakładach Schleichera, produkowany również w Deutsche Forschungsanstalt für Segelflug.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Prace nad szybowcem Hans Jacobs rozpoczął w 1932 r. Nowa konstrukcja miała być bardziej zaawansowana od Grunau Baby a jednocześnie prostsza w budowie od Schleicher Rhönadler. W porównaniu z Rhönadlerem nowa konstrukcja miała zmniejszone wymiary, zmniejszoną masę własną oraz powiększone lotki. Oblotu prototypu dokonano w 1933 r. Produkcja seryjna została uruchomiona w zakładach Schleichera, a następnie przeniesiona do Deutsche Forschungsanstalt für Segelflug[1]. W 1934 r. stał się podstawą do opracowania wersji rozwojowej oznaczonej jako DFS Rhönsperber[2].

Po zakończeniu II wojny światowej na terenie Polski odnaleziono kilka egzemplarzy Rhönbussarda. Do stany lotnego udało się doprowadzić trzy egzemplarze, które otrzymały oznaczenia SP-125, SP-149 oraz SP-557. Ostatni z nich został wykreślony z rejestru statków powietrznych w 1951 r. W polskiej nomenklaturze określano je nazwą własną Rebus[3]. Na terenie Niemiec udokumentowane jest użycie dwóch egzemplarzy, które otrzymały oznaczenie D-1137 oraz D-5565. W 1978 r. jeden egzemplarz Rhönbussarda został sprowadzony z Wielkiej Brytanii i doprowadzony do stanu lotnego[4].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Jednomiejscowy szybowiec treningowy w układzie górnopłatu o konstrukcji drewnianej. Kadłub o przekroju owalnym i konstrukcji półskorupowej. W przedniej części mieścił odkrytą kabinę pilota osłoniętą zdejmowaną osłoną. Płat dwudzielny o konstrukcji jednodźwigarowej i profilu Gö 535. Do dźwigara kryte sklejką, dalej płótnem. Wyposażone w hamulce aerodynamiczne DFS. podwozie jednotorowe złożone z podkadłubowej płozy oraz wzmocnionej dolnej krawędzi kadłuba w części ogonowej. Usterzenie wolnonośne, statecznik pionowy i poziomy mocowane do górnej powierzchni kadłuba[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Kubalańca, Witkowski 2009 ↓, s. 46.
  2. ↑ Kubalańca, Witkowski 2009 ↓, s. 11.
  3. ↑ Kubalańca, Witkowski 2009 ↓, s. 7.
  4. ↑ Rhönbussard. Rhönflug Oldtimer Segelflugclub Wasserkuppe e.V.. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-08)]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]