Sebastián Marroquín

Sebastián Marroquín
Juan Pablo Escobar
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1977 ; Medellín
Zawód, zajęcie	architekt, pisarz
Rodzice	Pablo Escobar, Maria Escobar
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sebastián Marroquín (ur. jako Juan Pablo Escobar 24 lutego 1977 ^[1]^[2] w Medellín) – kolumbijski architekt i pisarz, syn bossa narkotykowego Pabla Escobara.

Życiorys

Śmierć ojca

2 grudnia 1993 roku policja zlokalizowała i zastrzeliła Pabla Escobara, kiedy największy zbrodniarz Medellín rozmawiał przez telefon ze swoim synem. Miejsce pobytu Escobara zostało ustalone ze względu na jego częste korzystanie z telefonu. Został on przez to zauważony przez otwarte okno podczas rozmowy telefonicznej. Policja otoczyła budynek, a następnie do niego weszła. Escobar zaczął uciekać po dachach, gdzie został zastrzelony.

Późniejsze życie

Juan wraz z matką i siostrą na początku uciekł do Mozambiku, a następnie wyjechał na podstawie wizy turystycznej do Argentyny, gdzie ostatecznie pozostał i stał się obywatelem na wygnaniu ojczystej Kolumbii. Juan Pablo zmienił swoje imię i nazwisko na „Sebastián Marroquín”, które znalazł w książce telefonicznej.

Chociaż Sebastian i jego rodzina nadal zarabiają na prawach do nazwiska i podobizny Pabla Escobara (takich jak sprzedaż odzieży z podobizną Pabla) oraz potrójnej nieudanej próby rejestracji marki Escobar^[3] Marroquín nie chce być wiązanym z ojcem, ani być wspominanym pod poprzednim nazwiskiem. Postanowił się także kategorycznie odciąć od Kartelu z Medellín i nielegalnego handlu narkotykami w Kolumbii.

Marroquín ukończył studia na wydziale architektury. Obecnie mieszka w Buenos Aires wraz z żoną i córką. Pracuje jako architekt. Osobiście spotkał się z kilkoma ofiarami ojca, co zostało ukazane w filmie Grzechy mojego ojca.

Marroquín wracał dwukrotnie do Kolumbii: raz by odwiedzić grób ojca i drugi raz na premierę filmu Grzechy mojego ojca. Nie pozwolono mu wjechać do Hacienda Nápoles, by odwiedzić posiadłość Escobara o powierzchni 20 km^2, znajdującą się około 180 km na wschód od Medellín, skonfiskowaną przez rząd Kolumbii po śmierci Pabla i obecnie zarządzaną przez gminę Puerto Triunfo jako park rozrywki, kamping i muzeum zbrodni Escobara^[4].

Odniesienia medialne

W 2009 roku miała miejsce premiera argentyńskiego filmu dokumentalnego Grzechy mojego ojca. Film ten, tworzony przez pięć lat, ukazywał podróż Marroquína, którą odbył w celu przeproszenia synów ofiar jego ojca Pabla Escobara^[5]. Film promuje pojednanie i zakończenie nienawiści^[4].

Używając swojego poprzedniego nazwiska Juan Pablo Escobar, Marroquin wydał książkę Pablo Escobar: My Father (2014)^[a]^[6]^[7].

Marroquin stworzył swoją własną linię ubrań organicznych „Escobar Henao”^[8], używając elementów z życia ojca, takich jak odzież z paskami. Marroquin stwierdził, że część pieniędzy ze swoich przedsięwzięć biznesowych przekaże ofiarom ojca i kolumbijskim fundacjom charytatywnym^{[potrzebny przypis]}.

Uwagi

↑ W książce opisano niektórych krewnych i współpracowników Escobara takich jak: Gustavo Gaviria, Victoria Eugenia Henao Vallejo (matkę Marroquina), Roberta Escobara i jego żonę, „El Gordo” (jeden z ludzi Escobara), Nicolasa („grubego kuzyna” Escobara), Albę Marinę (ciotkę Marroquina), Alberto Fujimori i jego głównego oficera wywiadu Vladimira Montesinosa, Jorgea Girona Terrazasa "El Negro" Pabona (przyjaciela Escobara) i Gilberto Rodriguez Orejuela.

Przypisy

↑ 2015-09-06, Paul Imison, Pablo Escobar's son: Why I gave up my vow of revenge and work to reform drug policy, The Independent. Retrieved 2016-12-02.
↑ 2016-09-22, Martín Álvarez Engel, Drug Baron Pablo Escobar’s Son Has Emerged As An Unlikely Voice For Peace, Huffington Post. Retrieved 2016-12-02.
↑ Malkin, Bonnie (Editor). Family of Pablo Escobar attempt to register his name as a brand. „The Telegraph”, 14 września 2013. AFP.
↑ ^a ^b Sebastian Marroquin speaks out about his father, Colombian kingpin Pablo Escobar. „Washington Post”, 2 grudnia 2009. [dostęp 2014-01-06].
↑ Alex Hocking: All my father left me was his watch: Juan Pablo Escobar. 3 maja 2010. [dostęp 2014-01-06].
↑ 'Pablo Escobar: My Father' Becomes Bestseller in Latin America; Escobar Jr. Says Father Helped Stigmatize Colombians. „Latin Post”. [dostęp 2015-09-15].
↑ Gurney, Kyra Gurney: Top 10 Tales from Pablo Escobar’s Son’s Book. 5 grudnia 2014.
↑ ESCOBAR HENAO - Escobar Henao. [dostęp 2016-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (31 maja 2017)].

[6] W książce opisano niektórych krewnych i współpracowników Escobara takich jak: Gustavo Gaviria, Victoria Eugenia Henao Vallejo (matkę Marroquina), Roberta Escobara i jego żonę, „El Gordo” (jeden z ludzi Escobara), Nicolasa („grubego kuzyna” Escobara), Albę Marinę (ciotkę Marroquina), Alberto Fujimori i jego głównego oficera wywiadu Vladimira Montesinosa, Jorgea Girona Terrazasa "El Negro" Pabona (przyjaciela Escobara) i Gilberto Rodriguez Orejuela.

[1] 2015-09-06, Paul Imison, Pablo Escobar's son: Why I gave up my vow of revenge and work to reform drug policy, The Independent. Retrieved 2016-12-02.

[2] 2016-09-22, Martín Álvarez Engel, Drug Baron Pablo Escobar’s Son Has Emerged As An Unlikely Voice For Peace, Huffington Post. Retrieved 2016-12-02.

[3] Malkin, Bonnie (Editor). Family of Pablo Escobar attempt to register his name as a brand. „The Telegraph”, 14 września 2013. AFP.

[wp2009-4] Sebastian Marroquin speaks out about his father, Colombian kingpin Pablo Escobar. „Washington Post”, 2 grudnia 2009. [dostęp 2014-01-06].

[5] Alex Hocking: All my father left me was his watch: Juan Pablo Escobar. 3 maja 2010. [dostęp 2014-01-06].

[7] 'Pablo Escobar: My Father' Becomes Bestseller in Latin America; Escobar Jr. Says Father Helped Stigmatize Colombians. „Latin Post”. [dostęp 2015-09-15].

[8] Gurney, Kyra Gurney: Top 10 Tales from Pablo Escobar’s Son’s Book. 5 grudnia 2014.

[9] ESCOBAR HENAO - Escobar Henao. [dostęp 2016-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (31 maja 2017)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[a]

[6]

[7]

[8]