Seizō Kobayashi
| |
 Kaigun-taishōadmirał | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1898–1936 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
głównodowodzący Połączonych Flot Cesarskiej Marynarki Wojennej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
gubernator generalny Tajwanu, senator |
Seizō Kobayashi (jap. 小林 躋造 Kobayashi Seizō; ur. 1 października 1877 w Hiroszimie, zm. 4 lipca 1962) – japoński dowódca wojskowy, admirał (kaigun-taishō), głównodowodzący Połączonych Flot Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej (1931–1933), siedemnasty gubernator generalny Tajwanu (1936–1940), senator (1944–1946).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Akademię marynarki wojennej ukończył z wyróżnieniem. W 1898 r. rozpoczął służbę jako chorąży na korwecie „Hiei”, a dwa lata później, już jako podporucznik, na pancerniku „Hatsuse”. W latach 1902–1905 był oficerem artyleryjskim krążownika „Naniwa”. W 1917 r. otrzymał stopień komandora i dowództwo krążownika „Hirado”. Trzy lata później został wysłany do Wielkiej Brytanii jako attaché, a kolejne dwa lata później mianowany na stopień kontradmirała. W czerwcu 1930 r. został wiceministrem ds. marynarki, a w grudniu 1931 głównodowodzącym 1. Floty i Połączonych Flot Cesarskiej Marynarki Wojennej. Na admirała został promowany 1 marca 1933 roku[1].
Przypuszczano, że zostanie ministrem ds. marynarki, ale jako zwolennik zmniejszenia wielkości floty popadł z nią w konflikt. W marcu 1936 roku, tuż po incydencie z 26 lutego, przeniesiony do rezerwy, co wróżyło koniec kariery, ale 2 września mianowany gubernatorem generalnym Tajwanu[2].
Był pierwszym wojskowym gubernatorem po długim okresie rządów gubernatorów cywilnych. Zwolennik uczynienia z Tajwańczyków lojalnych cesarskich poddanych, industrializacji wyspy i uczynienia z niej bazy dla japońskiej ekspansji na południowy wschód[3]. Uważał, że należy znieść rozróżnienia między Tajwańczykami a Japończykami na wyspie, co de facto oznaczało wzmożoną japonizację. Pod naciskiem urzędu gubernatora, z gazet wydawanych na Tajwanie zniknęły strony drukowane po chińsku, wstrzymano publikację wielu chińskich wydawnictw i wycofano lekcje chińskiego ze szkół, które go prowadziły[4].
Japonizacja Tajwanu (1937–1945) nosiła nazwę kōminka undō (皇民化運動), co oznaczało „kampanię przekształcania [narodu podbitego] w poddanych cesarza”[5]. Obejmowała ona, poza eliminacją języka chińskiego i promowaniem japońskiego, także przymuszanie do wizyt w świątyniach shintō, zmiany w lokalnych świątyniach i klasztorach, zakazy obejmujące tradycyjne chińskie święta i obyczaje, promowanie japońskiego stylu życia i aranżacji mieszkań i zmianę nazwisk na japońskie[6].
Po rezygnacji ze stanowiska gubernatora w sierpniu 1944 roku został senatorem, a w grudniu otrzymał tekę ministerialną, z której zrezygnował w marcu 1945. W lutym 1946 ustąpił także ze stanowiska senatora[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Hiroshi Nishida: Kobayashi, Seizo. [w:] Imperial Japanese Navy [on-line]. 2002. [dostęp 2020-09-23]. (ang.).
- ↑ Kawahara Isao, The State of Taiwanese Culture..., s. 119
- ↑ Kawahara Isao, The State of Taiwanese Culture..., s. 130
- ↑ Kawahara Isao, The State of Taiwanese Culture..., s. 132
- ↑ Jen Yi-lai: Cultural Identity and the Making of Modern Taiwanese Painting during the Japanese Colonial Period (1895-1945). Univeristy of Michigan, 2008. s. 234. [dostęp 2016-06-09]. (ang.).
- ↑ Wu Micha: The Nature of Minzoku Taiwan and the context in which it was published. W: Liao Ping-hui, David Der-Wei Wang: Taiwan Under Japanese Colonial Rule, 1895–1945: History, Culture, Memory. New York: Columbia University Press, 2006, s. 368-369. ISBN 978-0-231-13798-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kawahara Isao: The State of Taiwanese Culture and Taiwanese New Literature in 1937. W: Liao Ping-hui, David Der-Wei Wang: Taiwan Under Japanese Colonial Rule, 1895-1945: History, Culture, Memory. New York: Columbia University Press, 2006. ISBN 978-0-231-13798-0.