Serangiini

	Serangiini
	Pope, 1962
	Okres istnienia: eocen–dziś PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	; Serangium parcesetosum
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Cucujiformia
Nadrodzina	biedronki
Rodzina	biedronkowate
Podrodzina	Microweiseinae
Plemię	Serangiini
	Systematyka w Wikispecies

Serangiini – plemię chrząszczy z rodziny biedronkowatych i podrodziny Microweiseinae. Obejmuje pięć rodzajów. W zapisie kopalnym znane jest od eocenu.

Morfologia

Chrząszcze o ciele nie przekraczającym 3,5 mm długości, w zarysie szeroko-owalnym, z wierzchu wyraźnie wypukłym, zwykle nagim, rzadziej porośniętym rozproszonymi szczecinkami. Ubarwienie może być żółtawe, w różnych odcieniach brązu lub czarne, rzadko z wzorem barwnym na pokrywach. Głowa jest poprzeczna. Nadustek ma obrzeżoną krawędź przednią. Czułki umieszczone są przed oczami i zbudowane z ośmiu lub dziewięciu członów, z których ostatni formuje dużą, spłaszczoną buławkę. Oczy są duże, zbudowane z drobnych omatidiów. Frontoklipeus jest dobrze wykształcony i wokół panewek czułkowych wykrojony. Żuwaczki mają niezmodyfikowane wierzchołki. Podpoliczki mają ujścia gruczołów podpoliczkowych. Przedplecze ma na podgięciach jamki do chowania czułków w spoczynku. Na spodzie tułowia i podgięciach pokryw występują z kolei dołki do chowania odnóży. Przedpiersie ma formę dużej, trójkątnej, wyniesionej płytki. Odnóża cechują się wyraźnie spłaszczonymi udami. Odwłok ma pięć widocznych na spodzie sternitów (wentrytów), z których ostatni jest duży i na tylnej krawędzi zaokrąglony^[1].

Rozprzestrzenienie

Plemię kosmopolityczne, największą różnorodność osiągające w strefach tropikalnej i subtropikalnej. W Ameryce rozprzestrzenione jest od północnych Stanów Zjednoczonych po północną Argentynę. W krainie australijskiej występuje tylko rodzaj Serangium^[1], w samej Australii reprezentowany przez 14 gatunków^[2], natomiast nie stwierdzono jakichkolwiek przedstawicieli plemienia na Nowej Zelandii^[1]. W Starym Świecie zasięg rodzaju obejmuje etiopską część Afryki, Madagaskar, krainę orientalną oraz wschodnią część krainy palearktycznej, na północ po Rosyjski Daleki Wschód i Japonię. Brak jest reprezentantów Serangiini w zachodniej Palearktyce, w tym w Europie. Niektórzy przedstawiciele plemienia introdukowani zostali poza swoje naturalne zasięgi^[1].

Taksonomia i ewolucja

Do plemienia tego należy pięć rodzajów^[3]^[4]^[5]:

Delphastus Casey, 1899
Microscymnus Champion, 1913
Microserangium Miyatake, 1961
Pangia Wang et Ren, 2012
Serangium Blackburn, 1889

Kladogram Microweiseinae wg Szawaryna i innych, 2020 (uproszczono)^[6]

Microweiseinae

	Madeirodulini

	Carinodulini

Serangiini

Microserangium

Pangia

	Delphastus

	Serangium

Microweiseini

Plemię to wprowadzone zostało w 1962 roku przez Roberta Pope’a^[7]. W 1968 roku Hiroyuki Sasaji umieścił Serangiini wraz z Sukunahikonini iobejmującym Microweisea Sticholotidini w podrodzinie Sticholotinae^[8]. W 1977 roku Robert Gordon przywrócił wśród Sticholotinae plemię Microweiseini^[9]. W 1989 roku Gordon, James Pakaluk i Stanisław Adam Ślipiński wprowadzili nowe plemię Carinodulini, wskazując na tworzenie przez nie kladu z Sukunahikonini, Microweiseini i Serangiini^[10]. W systematyce biedronkowatych z 2003 roku Christiana Duvergera podrodzina obejmująca te cztery plemiona nazwana została Scotoscymninae^[11], a w późniejszych systemach Microweiseinae^[12]. W 2012 roku Hermes Escalona i Adam Ślipiński na podstawie wyników analiz filogenetycznych przeprowadzili rewizję Microweiseinae, m.in. synonimizując Sikunahikonini z Microweiseini^[1]. W 2020 roku czwarte plemię Microweiseinae, Madeirodulini, wprowadzone zostało przez Karola Szawaryna, Jaroslava Větrovca i Wiolettę Tomaszewską. Z przeprowadzonej przez tychże autorów analizy filogenetycznej wynika, że Serangiini stanowią grupę siostrzaną dla Microweiseini, tworząc z nimi klad siostrzany dla kladu obejmującego Carinodulini i Madeirodulini^[6].

Zapis kopalny

Zapis kopalny Serangiini ogranicza się do eocenu. Z tej epoki znane są inkluzje w bursztynie bałtyckim trzech gatunków z rodzaju Serangium^[13]^[14].

Znaczenie gospodarcze

Przedstawiciele rodzajów Serangium i Delphastus wykorzystywani są do biologicznego zwalczania mączlików z rodzaju Bemisia na różnych roślinach uprawnych, w tym w warunkach szklarniowych^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f H.E. Escalona, A. Ślipiński. Generic revision and phylogeny of Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae). „Systematic entomology”. 37 (1), s. 125–171, 2012. DOI: 10.1111/j.1365-3113.2011.00601.x.
↑ Adam Ślipiński, Daniel Burckhardt. Revision of the Australian Coccinellidae (Coleoptera). Part 5. Tribe Serangiini. „Annales Zoologici”. 56 (1), s. 37-58, 2006.
↑ tribus Serangiini Pope, 1962. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2022-11-20].
↑ Xingmin Wang, Adam Ślipiński, Shunxiang Ren. The genus Microserangium Miyatake (Coleoptera, Coccinellidae) from China. „ZooKeys”. 359, s. 13-33, 2013. DOI: 10.3897/zookeys.359.6057.
↑ Wang, X.-M., Ren, S.-X.. A new genus Pangia belonging to the tribe Serangiini from China (Coleoptera: Coccinellidae). „The Pan-Pacific Entomologist”. 87 (4), s. 287–293, 2011. DOI: 10.3956/2011-16.1.
↑ ^a ^b K. Szawaryn, J. Větrovec, W. Tomaszewska. A new tribe of the ladybird beetle subfamily Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae) discovered on an island in the North Atlantic Ocean. „Insects”. 11 (367), s. 1-14, 2020. DOI: 10.3390/insects11060367.
↑ R.D. Pope. A review of the Pharini (Coleoptra: Coccinellidae). „Annals and Magazine of Natural History, Series 13”. 4, s. 627-640, 1962.
↑ H. Sasaji. A revision of the Formosan Coccinellidae (I) the subfaily Sticholotidinae, with a establishment of a new tribe (Coleoptera). „Etizenia”. 25, s. 1-28, 1967.
↑ R.D. Gordon. Classiﬁcation and phylogeny of the New World Sticholotidinae (Coccinellidae). „The Coleopterist Bulletin”. 31, s. 185–228, 1977.
↑ R.D. Gordon, J. Pakaluk, S.A. Ślipiński. Carinodulini: a new tribe of Sticholotidinae based upon a new genus and species from Mexico (Coleoptera: Coccinellidae). „The Coleopterist Bulletin”. 43, s. 359–364, 1989.
↑ Christian Duverger. Phylogénie des Coccinellidae. „Bulletin de la Société linnéenne de Bordeaux”. 31 (2), s. 57-76, 2003. Société linnéenne de Bordeaux.
↑ PatriceP. Bouchard PatriceP. i inni, Family-group names in Coleoptera (Insecta), „ZooKeys”, 88, 2011, s. 1-972, DOI: 10.3897/zookeys.88.807 .
↑ K. Szawaryn , J. Szwedo. Have ladybird beetles and whiteflies co-existed for at least 40 Mya?. „Paläontologische Zeitschrift”. 92, s. 593–603, 2018.
↑ K. Szawaryn. Unexpected diversity of whitefly predators in Eocene Baltic amber – new fossil Serangium species (Coleoptera: Coccinellidae). „Zootaxa”. 4571, s. 270–276, 2019.

[es-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f H.E. Escalona, A. Ślipiński. Generic revision and phylogeny of Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae). „Systematic entomology”. 37 (1), s. 125–171, 2012. DOI: 10.1111/j.1365-3113.2011.00601.x.

[sb-2] Adam Ślipiński, Daniel Burckhardt. Revision of the Australian Coccinellidae (Coleoptera). Part 5. Tribe Serangiini. „Annales Zoologici”. 56 (1), s. 37-58, 2006.

[biolib-3] tribus Serangiini Pope, 1962. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2022-11-20].

[wsr-4] Xingmin Wang, Adam Ślipiński, Shunxiang Ren. The genus Microserangium Miyatake (Coleoptera, Coccinellidae) from China. „ZooKeys”. 359, s. 13-33, 2013. DOI: 10.3897/zookeys.359.6057.

[wr-5] Wang, X.-M., Ren, S.-X.. A new genus Pangia belonging to the tribe Serangiini from China (Coleoptera: Coccinellidae). „The Pan-Pacific Entomologist”. 87 (4), s. 287–293, 2011. DOI: 10.3956/2011-16.1.

[svt-6] K. Szawaryn, J. Větrovec, W. Tomaszewska. A new tribe of the ladybird beetle subfamily Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae) discovered on an island in the North Atlantic Ocean. „Insects”. 11 (367), s. 1-14, 2020. DOI: 10.3390/insects11060367.

[Pope-7] R.D. Pope. A review of the Pharini (Coleoptra: Coccinellidae). „Annals and Magazine of Natural History, Series 13”. 4, s. 627-640, 1962.

[Sasaji-8] H. Sasaji. A revision of the Formosan Coccinellidae (I) the subfaily Sticholotidinae, with a establishment of a new tribe (Coleoptera). „Etizenia”. 25, s. 1-28, 1967.

[Gordon-9] R.D. Gordon. Classiﬁcation and phylogeny of the New World Sticholotidinae (Coccinellidae). „The Coleopterist Bulletin”. 31, s. 185–228, 1977.

[Gordonetal-10] R.D. Gordon, J. Pakaluk, S.A. Ślipiński. Carinodulini: a new tribe of Sticholotidinae based upon a new genus and species from Mexico (Coleoptera: Coccinellidae). „The Coleopterist Bulletin”. 43, s. 359–364, 1989.

[Duverger-11] Christian Duverger. Phylogénie des Coccinellidae. „Bulletin de la Société linnéenne de Bordeaux”. 31 (2), s. 57-76, 2003. Société linnéenne de Bordeaux.

[families-12] PatriceP. Bouchard PatriceP. i inni, Family-group names in Coleoptera (Insecta), „ZooKeys”, 88, 2011, s. 1-972, DOI: 10.3897/zookeys.88.807 .

[ss-13] K. Szawaryn , J. Szwedo. Have ladybird beetles and whiteflies co-existed for at least 40 Mya?. „Paläontologische Zeitschrift”. 92, s. 593–603, 2018.

[sz19-14] K. Szawaryn. Unexpected diversity of whitefly predators in Eocene Baltic amber – new fossil Serangium species (Coleoptera: Coccinellidae). „Zootaxa”. 4571, s. 270–276, 2019.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]