Sergio Ottolina (ur. 23 listopada 1942 w Lentate sul Seveso [1] , zm. 28 kwietnia 2023 [2] tamże) – włoski lekkoatleta sprinter , medalista mistrzostw Europy .
Zdobył brązowy medal w biegu na 200 metrów na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie, a w sztafecie 4 × 100 metrów zajął wraz z kolegami 5. miejsce[3] . Wywalczył także złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów oraz brązowy medal w biegu na 200 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1963 w Neapolu[4] [5] . 21 czerwca 1964 w Saarbrücken wyrównał rekord Europy w biegu na 200 metrów wynikiem 20,4[6] . Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio zajął 8. miejsce w finale biegu na 200 metrów. Startował na tych igrzyskach również w sztafecie 4 × 100 metrów, która zajęła w finale 7. miejsce[1] .
Zdobył srebrny medal w sztafecie szwedzkiej 4+3+2+1 okrążenie na pierwszych europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie (sztafeta włoska biegła w składzie Bruno Bianchi , Sergio Bello , Ottolina i Ippolito Giani )[7] . Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie odpadł w półfinale biegu na 200 metrów, a w sztafecie 4 × 100 metrów zajął 6. miejsce[8] . Zwyciężył w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1967 w Tunisie[4] . Odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku , natomiast w sztafetach 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów zajął w finałach dwukrotnie 7. miejsce[1] .
Oprócz rekordu Włoch na 200 metrów był również rekordzistą na 400 metrów (46,2 s 9 maja 1965 w Sassari ), trzykrotnie poprawiał rekord w sztafecie 4 × 100 metrów, doprowadzając go do wyniku 39,2 s (4 października 1968 w Meksyku) i czterokrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów (do wyniku 3:04,6 20 października 1968 w Meksyku)[9] .
Sergio Ottolina był mistrzem Włoch w biegu na 100 metrów w 1963 i 1964, w biegu na 200 metrów w 1964 i 1966[10] oraz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1960 i 1965[11] .
↑ a b c Sergio Ottolina [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-03] (ang. ) .
↑ ''Addio Sergio Ottolina, Guascone dello Sprint'' [online], fidal-lombardia.it [dostęp 2023-04-28] (wł. ) .
↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook . Göteborg: European Athletics, 2006, s. 125, 129.
↑ a b Podio internazionale dal 1908 al 2008. Uomini [online], sportolimpico.it, 1 listopada 2008, s. 8 [dostęp 2021-05-03] (wł. ) .
↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2012-01-28] (ang. ) .
↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook . Göteborg: European Athletics, 2006, s. 357.
↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme européen en salle . Paryż: Fédération Française d'Athlétisme, 1994, s. 15. ISBN 2-9095528-06-5 .
↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook . Göteborg: European Athletics, 2006, s. 133, 138.
↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006 . Zamość - Sandomierz: 2007, s. 18, 25, 171, 182.
↑ Italian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2012-01-28] (ang. ) .
↑ Campionati “assoluti” – uomini. Tutti i campioni italiani – 1906-2020 (Aggiornamento: 1° Gennaio 2021) [online], sportolimpico.it, s. 21 [dostęp 2021-05-03] (wł. ) .
1949 : Turcja
1951 : Włochy (Montanari , Leccese , Siddi , Frizzoni )
1955 : Włochy (Ghiselli , D’Asnasch , Montanari , Gnocchi )
1959 : Francja (David , Brakchi , Cahen , Genevay )
1963 : Włochy (Berruti , Giannattasio , Ottolina , Sardi )
1967 : Włochy (Giani , Preatoni , Giannattasio , Laverda )
1971 : Włochy (Preatoni , Abeti , Guerini , Mennea )
1975 : Francja (Chauvelot , Échevin , Arame , Sainte-Rose )
1979 : Włochy (Lazzer , Caravani , Grazioli , Mennea )
1983 : Włochy (Tilli , Simionato , Pavoni , Mennea )
1987 : Włochy (Madonia , Tilli , Catalano , Floris )
1991 : Włochy (Longo , Simionato , Floris , Madonia )
1993 : Francja (Morinière , Sangouma , Trouabal , Marie-Rose )
1997 : Włochy (Asuni , Puggioni , Cipolloni , Floris )
2001 : Włochy (Scuderi , Torrieri , Checcucci , Colombo )
2005 : Włochy (Verdecchia , Attene , Donati , Torrieri )
2009 : Włochy (Checcucci , Collio , Di Gregorio , Cerutti )
2013 : Włochy (Collio , Manenti , Riparelli , Tumi )
2018 : Włochy (Cattaneo , Desalu , Manenti , Tortu )
2022 : Włochy (Federici , Meluzzo , Pettorossi , Rigali )
1951 : Francja (Degats , Martin-du-Gard , Clare , El Mabrouk )
1955 : Francja (Degats , Martin-du-Gard , Haarhoff , Galland )
1959 : Grecja (Morajemos , Kormalis , Georgopulos , Silis )
1963 : Francja (van Praagh , Leriche , Boccardo , Hiblot )
1967 : Włochy (Ottolina , Puosi , Fusi , Bello )
1971 : Włochy (Giovanardi , Puosi , Cellerino , Bello )
1975 : Jugosławia (Ivičak , Čikić , Savić , Alebić )
1979 : Francja (Dubois , Demarthon , Fellice , Froissart )
1983 : Francja (Février , Llatser , Boussemart , Canti )
1987 : Włochy (Pantone , Petrella , Montanari , Ribaud )
1991 : Włochy (Vaccari , Aimar , Nuti , Grossi )
1993 : Francja (Rapnouil , Hilaire , Jaffory , Diagana )
1997 : Algieria (S.-A. Louahla , Talhaoui , Aichaoui , M. Louahla )
2001 : Grecja (Oikonomidis , Lessis , Jakowakis , Dimotsios )
2005 : Hiszpania (Canal , Testa , Barrios , Reina )
2009 : Hiszpania (Martín , Ezquerro , Ujakpor , Orozco )
2013 : Włochy (Valentini , Juarez , Tricca , Galvan )
2018 : Włochy (Leonardi , Tricca , Galvan , Re )
2022 : Algieria (Bendjemaa , Gouaned , Lahoulou , Moula )
Flaga obok nazwiska oznacza narodowość zwycięzcy, inną niż japońska, gdyż mistrzostwa miały często charakter otwarty.
Flaga obok nazwiska oznacza narodowość zwycięzcy, inną niż japońska, gdyż mistrzostwa miały często charakter otwarty.