Shin Nemi
Shin Nemi (birm. ရှင်နှဲမိ /ʃɪ̀ɴ n̥əmḭ/); znana też jako Ma Hne Galay (birm. မနှဲကလေး /ma̰ n̥ɛ́ ɡəlé/; pol. Mała Pani z Hne) lub Shin Mihne (birm. ရှင်မိနှဲ /ʃɪ̀ɴ mḭ n̥ɛ́/) – 37. z 37 natów oficjalnego panteonu birmańskiego.
Była córką Thonbanhla, innego nata należącego do rodziny Mahagiri.
Legenda
[edytuj | edytuj kod]Chociaż Thonbanhla żyła w osamotnieniu poza murami miasta po odrzuceniu przez króla Pyain Duttataunga, urodziła dziewczynkę - Shin Nemi - krwi królewskiej bądź książęcej. Po śmierci matki Shin Nemi pocieszała się grając na hne - tradycyjnym birmańskim instrumencie podobnym do oboju. Umarła z żalu po niej. Po śmierci, jako nat, dołączyła do pozostałych członków rodziny na górze Taung Kalat w sąsiedztwie Puppy.
Przedstawienia
[edytuj | edytuj kod]Shin Nemi często jest przedstawiana jako dziewczynka siedząca na huśtawce - takie przedstawienie znajduje się w poświęconej natom świątyni przy pagodzie Shwezigon. Jej wizerunek na Taung Kalat przedstawia pulchną dziewczynkę trzymającą piłkę, stojącą u boku matki.
Kult
[edytuj | edytuj kod]W odróżnieniu od pozostałych natów, Shin Nemi nie budzi w Birmańczykach lęku ale raczej uczucie czułości. Chociaż moc przypisywana Shin Nemi i jej matce jest mniejsza niż innych natów z rodziny Mahagiri, odgrywają one najważniejszą rolę podczas ceremonii nat-pwe. W odróżnieniu od pozostałych członków rodziny są one zawsze przywoływane podczas tego obrzędu. Kryje się za tym założenie, że naty, podobnie jak ludzie, skłonne są spełniać prośby małych dziewczynek - pozyskanie jej względów może więc zwiększyć szanse na pomoc ze strony pozostałych duchów. Jako ofiary składa się Shin Nemi zabawki i bransoletki[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bekker 1988 ↓, s. 43-44.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sarah M. Bekker. Transformation of the nats: the humanization process in the depiction of the thirty-seven Lords of Burma. „Crossroads: An Interdisciplinary Journal of Southeast Asian Studies”. 4 (1 (Special Burma Studies Issue)), 1988. (ang.).
- Yves Rodrigue: Nat-Pwe. Burma's Supernatural Sub-Culture. Paul Strachan - Kiscadale, 1992. ISBN 1-870838-11-4. (ang.).
