Shugendō

Praktykujący shugendō w górach Kumano

Shugendō (jap. 修験道 shugen-dō) – japoński nurt religijny, łączący elementy ezoterycznego buddyzmu, taoizmu i shintō, a zwłaszcza kultu gór. Adepci shugendō, zwani yamabushi, są kontynuatorami praktyk dawnych mnichów Kōya-hijiri (mnisi z góry Kōya wysłani, aby głosić buddyzm w całym kraju)^[1].

Historia

Za założyciela ruchu tradycyjnie uważa się na wpół legendarnego ascetę-cudotwórcę En-no Gyōja. W okresie Meiji shugendō uznano za przestarzałe przesądy, zaś świątynie związane z ruchem przekształcono w państwowe chramy shintoistyczne.

Shugendō współcześnie

Odnowienie tradycji nastąpiło po roku 1945, kiedy to wprowadzono wolność wyznania. Shugendō ponownie stało się ruchem bardzo żywotnym i cieszącym się dużą popularnością. Obecnie shugendō praktykowane jest w różnych świątyniach i sektach, głównie przez yamabushi Yoshino z Dewa-sanzan związaną z tradycją tendai, Kinpusen-ji oraz Ishiyama-dera szkoły shingon. Dane statystyczne z końca lat dziewięćdziesiątych wskazują na niemal 13 milionów praktykujących^[2].

Praktyki

Adepci shugendō określani są mianem shugenja lub yamabushi (dosł. „mieszkający w górach”). Ich praktyki obejmują szereg utrzymywanych w tajemnicy ćwiczeń ascetycznych, zwanych shugyō. Historycznie ta tajemniczość związana jest również z prześladowaniami ze strony siogunatu. Charakterystyczną cechą shugendō, stanowiącą istotny element shugyō, są także pielgrzymki na określone, święte góry.

Ważnym ośrodkiem shugendō jest zespół sakralny Kumano Sanzan, ośrodek kultu Trzech Świętych Gór^[3].

Panteon shugendō

Większość najpopularniejszych bóstw shugendō posiada rodowód indyjski, ich kult dotarł do Chin i Japonii wraz z ezoterycznym nurtem buddyzmu. Do najważniejszych postaci panteonu należą:

• Dainichi Nyorai
• Kannon w różnych postaciach
• Kokūzō
• Godairiki Bosatsu
• Fudō Myōō
• Kujaku Myōō
• Aizen Myōō
• Godai Myōō
• Gōzanze Myōō
• Gundari Myōō
• Daiitoku Myōō
• Kongoyasha Myōō
• Benzaiten
• Bishamon
• Zaō Gongen

Galeria

• 
  Kinpusen-ji, pawilon Zaō-dō, Yoshino, prefektura Nara
• 
  Posąg En-no Gyōja w świątyni Kinpusen-ji
• 
  Praktyka ascetyczna, prefektura Osaka
• 
  Shugenja w Tenpōrin-ji, Gose, prefektura Nara

Przypisy

1. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1615. ISBN 4-7674-2015-6.
2. Krawczyk 2006 ↓, s. 67.
3. Encyclopedia of Shinto, Satō Makoto: Kumano Shinkō (ang.), dostęp 24.01.2021

Bibliografia

• Faure, Bernard, Moerman, D. Max, Sekimori, Gaynor, eds. Shugendō: The History and Culture of a Japanese Religion. Cahiers d'Extrême-Asie, vol. 18, 2012. ISBN 978-2-8553-9123-6.
• Joanna Katarzyna Krawczyk: Shugendō – droga górskiej ascezy. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2006. ISBN 83-7436052-6. OCLC 749881812.
• HitoshiH. Miyake HitoshiH., 準 宮家, The Mandala of the Mountain: Shugendō and Folk Religion, wyd. 1st ed, Tokyo: Keio University Press, 2005, ISBN 978-4-7664-1128-7, OCLC 60853479 . Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Uzdrawianie w shugendō (ang.)
• Shugendo (ang. • fr.)
• Christian Grübl, Shugendo Austria (niem.)
• Park Narodowy Bandai-Asahi (Dewa-sanzan)

Kontrola autorytatywna (synkretyzm):

• NDL: 00572360

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: topic/Shugen-do