Data i miejsce urodzenia |
21 września 1874 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 września 1911 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki |
Shunsō Hishida (jap. 菱田 春草 Hishida Shunsō), właśc. Mioji Hishida (jap. 菱田 三男治 Hishida Mioji); ur. 21 września 1874[1] w Iidzie[2] w prefekturze Nagano[3], zm. 16 września 1911 w Tokio[1] – japoński malarz.
Już jako dziecko przejawiał wybitne talenty artystyczne, w wieku 10 lat tworzył obrazy w stylu szkoły Kanō[3]. W 1890 roku został przyjęty do Tokijskiej Szkoły Sztuk Pięknych (Tōkyō Bijutsu Gakkō), gdzie jego nauczycielem był Gahō Hashimoto[3][4]. Program jego studiów obejmował szkice z natury, klasyczne malarstwo chińskie i japońskie, ikonografię buddyjską oraz ukiyo-e[4]. W 1898 roku został wykładowcą Japońskiej Akademii Sztuk Pięknych (Nihon Bijutsu-in)[1]. W latach 1903–1904 wspólnie z Kakuzō Okakurą i Taikanem Yokoyamą odbył podróż do Indii, Europy i Stanów Zjednoczonych[3][4]. Pod koniec życia utracił całkowicie wzrok[4].
W swojej twórczości czerpał z tradycyjnego malarstwa chińskiego i japońskiego, korzystając ze zdobyczy malarstwa europejskiego przy malowaniu przestrzeni powietrznej i światła[4]. Malował pejzaże i tematy z ikonografii buddyjskiej[3]. Posługiwał się techniką mōrō-tai („styl widmowy”), w której rezygnowano z linii konturowej na rzecz operowania jedynie plamami barwnymi[4]. W późniejszych obrazach zaczął nawiązywać do stylistyki szkoły Rinpa[3].