wieś | |
Pałac Długoszów | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2009) |
736 |
Strefa numeracyjna |
18 |
Kod pocztowy |
38-307[2] |
Tablice rejestracyjne |
KGR |
SIMC |
0465124 |
Położenie na mapie gminy Sękowa | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu gorlickiego | |
49°37′27″N 21°10′34″E/49,624167 21,176111[1] |
Siary – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa, granicząca z Gorlicami.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Siary położone są w dolinie potoku Siarki i Sękówki na powierzchni 7,5 km kw. Nad doliną wznoszą się góry: Obocz (627 m n.p.m.) i Huszcza (581 m n.p.m.), po lewej Bartnia Góra (629 m n.p.m.). Siary graniczą od wschodu z Sękową, od zachodu z Bielanką i Ropicą Polską, od południa z Owczarami, a od północy z Gorlicami.
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0465130 | Chłopski Las | część wsi |
0465147 | Ćwiercie | część wsi |
0465153 | Dziadówka | część wsi |
0465160 | Na Szlabancie | część wsi |
0465176 | Podlesie | część wsi |
0465182 | Puste Pole | część wsi |
0465199 | Rzemieszka | część wsi |
0465207 | Siary Górne | część wsi |
0465213 | Siary Środkowe | część wsi |
0465220 | Zawodzie | część wsi |
Założycielem miejscowości był Sobiesław Socha. W 1388 roku król Władysław Jagiełło wydał w Bieczu dokument upoważniający Sobiesława Sochę do osadzenia wsi Siary na prawie niemieckim. W końcu XVI wieku określana jako wieś królewska starostwa bieckiego w powiecie bieckim województwa krakowskiego [5]. Pod koniec XVIII wieku należała do Ewarysta Andrzeja Kuropatnickiego. Popularna jeszcze w połowie XIX w. „Geografia (...) Galicyi i Lodomeryi” jego autorstwa (wyd. 1786) podawała krótko: Siary. Wieś hrabiów Kuropatnickich domu dziedziczna; wielością tkaczów i źródłem ropy tłustej obdarzona.[6]
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[7].
We wsi Siary znajduje się eklektyczny pałac potentata naftowego Władysława Długosza. Choć historią sięga XIV wieku, to dopiero gdy właścicielem został Władysław Długosz, zespół pałacowo-parkowy w Siarach zyskał charakter reprezentacyjny. Okazały budynek usytuowany jest na wysokiej, pionowo spadającej w dolinę Sękówki skarpie. Pałac otoczony jest rozległym parkiem z unikatowymi rzeźbami. Obecnie obiekt stanowi własność prywatną Edwarda Brzostowskiego.
W miejscowości działało państwowe gospodarstwo rolne – Stadnina Koni Siary[8]. Od 1994 jako Stadnina Koni Skarbu Państwa Siary[9], a następnie sprywatyzowana.
Miejscowość jest znana z eksploatowanych już w XVII wieku, złóż ropy naftowej. W 1790 r. istniały na pograniczu wsi Siary i Sękowa studnie ropne, dzierżawione i eksploatowane przez chłopów pańszczyźnianych od właściciela pól, Jana Wybranowskiego. Ks. Stanisław Staszic prawdopodobnie tutaj oglądał sposób wydobywania „skałoleju”, który przedstawił w 1814 r. w rozprawie na forum Towarzystwa Królewskiego Warszawskiego Przyjaciół Nauk. Oficjalnie złoże odkryte w 1852 r. przez księcia Stanisława Jabłonowskiego, który założył w „Pustym Lesie” w Siarach pierwszą na świecie kopalnię ropy naftowej. W latach 1852–1854 wykonano najgłębsze szyby wykopane ręcznie, z których dostarczano ropę Ignacemu Łukasiewiczowi do Gorlic. Złoże jest zaliczane do najstarszych w Polsce. Obecnie jest na wyczerpaniu.
Szlaki piesze
Szlaki rowerowe