| Sibirocosa subsolana[1] | |||
| Kulczynski, 1907 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Sibirocosa subsolana | ||
| Synonimy | |||
| |||
Sibirocosa subsolana – gatunek pająka z rodziny osnuwikowatych, zamieszkujący Syberię[2].
Gatunek opisany po raz pierwszy w 1907 przez polskiego arachnologa Władysława Kulczyńskiego na podstawie okazu samicy jako Lycosa subsolana[3]. W 1955 Roewer przeniósł gatunek do rodzaju Paradosa, a w 1979 Zjuzin umieścił go w rodzaju Acantholycosa. W pracy opublikowanej w 2003 Juri M. Marusik, Galina N. Azarkina i Seppo Koponen umieścili gatunek w nowo utworzonym rodzaju Sibirocosa. W pracy tej również po raz pierwszy opisany został samiec gatunku na podstawie okazów odłowionych w 1988 i 1990 roku[4].
Długość ciała do 6,35 (7) mm. Karapaks długości do 3,5 i szerokości do 2,85 mm, barwy brązowej do niemal czarnej. Wzór na karapaksie u samców niemalże nieobecny, występuje u samic. U obu płci na odwłoku rudo-brunatny wzór w kształcie serca i okołośrodkowy rząd białawych kropek. Samca można odróżnić od podobnego Sibirocosa kolymensis po wyposażonym w dwa pazurki cymbium. Samice różnią się nieco szerszymi fovea u S. subsolana[4].
Zasiedla skaliste pustynie i piarżyska[5].
Gatunek północno-wschodniej, arktycznej i subarktycznej Rosji. Występuje na Czukotce od ujścia Kołymy po jej wschodni kraniec oraz na Wyspie Wrangla. Możliwe jest jego występowanie na półwyspie Seward na Alsce[4][5].