Sidya Touré

Sidya Touré
ilustracja
Data urodzenia

1945

Premier Gwinei
Okres

od 9 lipca 1996
do 8 marca 1999

Przynależność polityczna

Unia Sił Republikańskich

Poprzednik

urząd zniesiony

Następca

Lamine Sidimé

Multimedia w Wikimedia Commons

Sidya Touré (ur. 1945), gwinejski polityk, premier Gwinei w latach 1996-1999, przewodniczący Unii Sił Republikańskich (UFR) od 2000. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2010.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Sidya Touré urodził się w 1945. Zdobył licencjat z dziedziny prawa i dyplom Ecole Nationale du Trésor w Paryżu[1].

Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę urzędniczą w Wybrzeżu Kości Słoniowej (WKS). W latach 1972–1974 był inspektorem ds. kontroli skarbu w Abidżanie. Od 1973 do 1975 pełnił funkcję doradcy technicznego ministra gospodarki i finansów WKS w Międzynarodowym Funduszu Walutowym i Banku Światowym. W latach 1974–1977 zajmował stanowisko dyrektora generalnego administracji w Ministerstwie Handlu WKS. W latach 1977–1983 był dyrektorem iworyjskich państwowych spółek i agencji rolniczych i przemysłowych[1].

Od 1983 do 1990 zajmował stanowisko dyrektora gabinetu ministra stanu odpowiedzialnego za renegocjację długu publicznego. Od kwietnia do listopada 1999 był odpowiedzialny w gabinecie Prezydenta za Międzyresortowy Komitet Koordynacji i Wzrostu Gospodarczego. Od listopada 1990 do grudnia 1993 pełnił funkcję dyrektora gabinetu premiera Wybrzeża Kości Słoniowej. W latach 1994–1996 był prezesem SOFIG (Towarzystwa Finansowe i Przemysłowe Zatoki)[1].

Od 9 lipca 1996 do 8 marca 1999 zajmował stanowisko premiera Gwinei. Prezydent Lansana Conté obsadził wówczas stanowisko szefa rządu po raz pierwszy po 12-letniej przerwie. Po dymisji z urzędu został jednym z liderów opozycji. 20 maja 2000 stanął na czele Unii Sił Republikańskich (Union des Forces Républicaines, UFR)[1].

Razem z innymi przywódcami opozycji w listopadzie 2003 ogłosił bojkot wyborów prezydenckich w grudniu 2003 z powodu podejrzeń o dokonanie przez prezydenta Conté fałszerstw wyborczych[2].

W 2009, po dokonaniu w Gwinei zamachu stanu po śmierci Conté przez juntę wojskową, razem z przywódcami innych partii opozycyjnych utworzył Forum Żywych Sił Gwinei (FFVG), koalicję domagającą się powrotu do rządów cywilnych i organizacji wolnych wyborów. 28 września 2009 brał udział w proteście opozycji w Konakry, który został brutalnie stłumiony przez wojsko. W jego trakcie został dotkliwie pobity, a jego dom został splądrowany[3][4].

W 2010 był jednym z kandydatów biorących udział w wyborach prezydenckich w czerwcu 2010[5]. W wyborach 27 czerwca 2010 zajął trzecie miejsce, zdobywając 13,02% głosów i przegrywając z Cellou Dalein Diallo oraz Alphą Condé[6].

We wrześniu 2021 Sidya Touré wrócił do Gwinei po 10 miesiącach wygnania w Europie[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Sidya Toure, President de l'UFR Guinee. UFR Guinee. [dostęp 2010-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-03)]. (fr.).
  2. ↑ GUINEA: Conte faces virtually no opposition in presidential election. IRIN News, 12 listopada 2003. [dostęp 2010-03-25]. (ang.).
  3. ↑ Bloody Monday - Massacre at the September 28 Stadium. Human Rights Watch, 17 grudnia 2009. [dostęp 2010-03-19]. (ang.).
  4. ↑ Bloody Monday - Attacks by Presidential Guard on the Homes of Opposition Leaders. Human Rights Watch, 17 grudnia 2009. [dostęp 2010-03-19]. (ang.).
  5. ↑ Guinea certifies presidential candidates. news24, 25 maja 2010. [dostęp 2010-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-16)]. (ang.).
  6. ↑ UPDATE 3-Guinea court overrules election result challenges. Reuters, 21 lipca 2010. [dostęp 2010-07-28]. (ang.).
  7. ↑ Guinée : l'opposant Sydia Touré de retour à Conakry. Africanews, 2021-09-13. [dostęp 2021-09-13]. (fr.).
Premierzy Gwinei