Sieci

Sieci
Częstotliwość

tygodnik

Państwo

 Polska

Wydawca

Fratria Sp. z o.o.

Tematyka

polityczno-społeczna

Pierwszy numer

26 listopada 2012

Redaktor naczelny

Jacek Karnowski

Średnia sprzedaż

(II kw. 2022) 30 980[1]

Format

21 × 27

Liczba stron

124

ISSN

2299-5579

Strona internetowa

Sieci (do 30 lipca 2017 „W Sieci”) – polski tygodnik[a] społeczno-polityczny[2] tworzony w większości przez byłych dziennikarzy „Uważam Rze” i „Rzeczpospolitej”, wydawany od 26 listopada 2012 w Warszawie. Redaktorem naczelnym jest Jacek Karnowski. Pismo tworzone jest we współpracy z portalem wPolityce.pl oraz wNas.pl, wGospodarce.pl, wSumie.pl, stefczyk.info, gazetabankowa.pl i tygodnikpodlaski.pl oraz telewizją wPolsce24 (dawniej wPolsce.pl).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pomysł powstania tygodnika „W Sieci” zrodził się po zwolnieniu z redakcji gazety „Rzeczpospolita” jej redaktora naczelnego Tomasza Wróblewskiego, szefa działu krajowego Mariusza Staniszewskiego[3][4][5] oraz dziennikarzy Łukasza Warzechy i Cezarego Gmyza, w związku z opublikowaniem artykułu tego ostatniego Trotyl na wraku tupolewa[6]. Niedługo po ukazaniu się pierwszego numeru „wSieci” z redakcji pisma „Uważam Rze” usunięto jego redaktora naczelnego Pawła Lisickiego i jego zastępcę Michała Karnowskiego za udzielenie poparcia dziennikarzom zwolnionym przez wydawcę „Rzeczpospolitej”[7]. Na znak protestu z tygodnika odeszła większość publicystów i dziennikarzy, z których część przeszła do „wSieci”[8].

Pierwszy numer pisma ukazał się 26 listopada 2012 roku, w formie dwutygodnika[9]. Natomiast od 31 grudnia 2012 pismo ukazuje się jako tygodnik[10]. 29 listopada 2012 spółka Fratria wydająca „wSieci” poinformowała o konieczności dodruku pierwszego numeru z powodu dużego zainteresowania czytelników i sprzedania całego nakładu wynoszącego 150 tys. egzemplarzy[11]. Wraz z upływem czasu nakład ustabilizował się na wyżej wymienionym poziomie[12]. W 2015 roku odpowiedzialna za wydanie pisma Fratria odnotowała 31,3 mln zł przychodu, a w 2016 roku – 34 mln zł oraz 2,9 mln zł zysku netto[9].

Nazwę pisma Jacek Karnowski uzasadniał następująco[13]:

Sieć jest światem, w którym powstał tzw. drugi obieg informacyjny. Nie tylko informacyjny, ale także i komentatorski. Sieć to jednak morze informacji. Jak się w niej zorientować? Jak wybrać to, co naprawdę ważne? Pomagają w tym dobre portale informacyjno-publicystyczne: wPolityce.pl, stefczyk.info, wNas.pl i wGospodarce.pl.

5 marca 2013 Sąd Okręgowy w Warszawie na wniosek Grzegorza Hajdarowicza, właściciela wydawcy „Rzeczpospolitej” i „Uważam Rze”, wydał zakaz wydawcy tygodnika „W sieci” używania tego tytułu. Uzasadnieniem wniosku jest fakt, że w wersji internetowej dziennika „Rzeczpospolita” znajduje się rubryka o nazwie „W sieci opinii”. Od tego dnia czasopismo zmieniło swą nazwę na „Sieci”[14]. Na przełomie lipca i sierpnia 2013 sąd oddalił wniosek Grzegorza Hajdarowicza, po czym tygodnik powrócił do pierwotnej nazwy „wSieci”[15].

Od maja 2013 równolegle z pismem jest wydawany miesięcznik historyczny „W Sieci Historii” (do sierpnia analogicznie do tygodnika, pod tytułem Sieci Historii z uwagi na kwestie prawne), którego redaktorem naczelnym jest prof. Jan Żaryn[16]. Od września 2013 do tygodnika dodawany jest dodatek „W Sieci Kultury”, zawierający informacje kulturalne oraz program telewizyjny[17].

W czerwcu 2016 „W Sieci” zajął czwarte miejsce na liście tygodników opinii o najwyższej sprzedaży (wyżej był „Gość Niedzielny”, „Polityka” i „Newsweek”) – średnia sprzedaż wyniosła około 70 tysięcy egzemplarzy na tydzień i była blisko 14% mniejsza niż w roku poprzednim[12]. W pierwszym kwartale 2016 „W Sieci” osiągnęło również największe wpływy z reklam spółek Skarbu Państwa w kategorii magazyny (ponad 1 000 000 PLN – wg Kantar Media)[18].

Przychody z reklam spółek skarbu państwa

[edytuj | edytuj kod]

W 2021 wpływy z reklam spółek skarbu państwa stanowiły 40 proc. przychodów z reklam tygodnika „Sieci”[19].

Profil redakcyjny

[edytuj | edytuj kod]

„Sieci” jest tygodnikiem o profilu konserwatywnym, którego intencją na początku powstania było stworzenie alternatywy wobec uznawanych wówczas za prorządowe mediów liberalnych takich jak „Gazeta Wyborcza” oraz „Newsweek”[20]. Redakcja pisma krytykowała antysocjalną politykę III Rzeczypospolitej[21], zdaniem redakcji przynależących do „przemysłu pogardy”[22]. Jakkolwiek bracia Karnowscy stanowczo twierdzili, że nie popierają żadnej konkretnej partii politycznej[23], szczególnym zainteresowaniem darzyli polityków Prawa i Sprawiedliwości, z którymi od roku 2013 przeprowadzali liczne wywiady[24]. Jak twierdził Tomasz Mielczarek, „wSieci” w wyborach prezydenckich w 2015 roku opowiedziało się za Andrzejem Dudą, o czym miał świadczyć wywiad z prezydentem elektem pod tytułem Udał nam się Duda oraz wydany dzień przed wyborami numer specjalny z tytułem Dam radę i wizerunkiem Dudy w tle[25]. Na łamach pisma pojawiały się jednak również rozmowy z politykami Sojuszu Lewicy Demokratycznej – Leszkiem Millerem oraz Magdaleną Ogórek[26].

W latach 2012–2015 przedmiotem krytyki pisma byli przedstawiciele partii Platforma Obywatelska, między innymi Donald Tusk[27][28][29] oraz Bronisław Komorowski[29], a także osobowości medialne takie jak Adam Michnik[30][29] oraz Tomasz Lis[31][29]. Po 2015 roku pismo publikowało również artykuły sprzeciwiające się „ideologii gender” i napływowi uchodźców do Europy w związku z kryzysem imigracyjnym[32]. Badanie przeprowadzone przez Mielczarka w 2018 roku wskazywało, że zawartość tygodnika składa się zarówno z „tekstów złożonych i niekiedy wyrafinowanych adresowanych do elit”, jak i „materiałów właściwych dla tabloidów”[33].

Zespół redakcyjny

[edytuj | edytuj kod]

Redaktorem naczelnym został Jacek Karnowski. W zespole redakcyjnym pisma znaleźli się stali komentatorzy, publicyści, felietoniści, m.in.: Michał Karnowski, Dorota Łosiewicz, Łukasz Warzecha, Marzena Nykiel, Marek Pyza, Marcin Wikło, Maciej Goniszewski, Jerzy Jachowicz, Piotr Zaremba, Witold Gadowski, Krzysztof Feusette, Krzysztof Czabański, Grzegorz Górny, Robert Mazurek, Igor Zalewski, Wiktor Świetlik, Leszek Długosz, Maciej Pawlicki, Ryszard Makowski, Grzegorz Kostrzewa-Zorbas, Krzysztof Masłoń, Piotr Cywiński, Maja Narbutt, Paweł Burdzy, Marcin Fijołek, Stanisław Żaryn, Łukasz Adamski, Andrzej Rafał Potocki, Marek Król, Waldemar Łysiak[34][35], Stanisław Janecki[36], Marta Kaczyńska (od lipca 2014)[37].

Z pismem współpracują graficy i rysownicy: Andrzej Krauze, Bartosz Sztybor, Rafał Zawistowski, Michał Korsun, Marek Oleksicki, Emil Goska, Jakub Kulawczuk i Robert Dziaman (MrDonk i DrFish).

Ponadto współpracownikami pisma zostali: Krzysztof Ziemiec, Roman Graczyk, prof. Andrzej Nowak[38], Kamila Łapicka[39], Janusz Rewiński[40].

Pod koniec września 2013 do redakcji tygodnika dołączyli: Katarzyna Łaniewska, Jan Pietrzak i Tomasz Łysiak, a w grudniu tego samego roku Jan Maria Rokita[41].

Nagroda Człowiek Wolności

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2013 redakcja ogłosiła wśród czytelników plebiscyt[42]. Laureatami nagrody Człowiek Wolności tygodnika „W Sieci” zostali wybrani:

Telewizja w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 2017 roku, w siódmą rocznicę powstania portalu wPolityce.pl, redakcja we współpracy z dziennikarzami portalu wPolityce.pl uruchomili telewizje internetową wPolsce.pl. Stworzenie kanału zainaugurowano wywiadem z ówczesną premier Beatą Szydło. Studio wPolsce.pl zbudowano w newsroomie „W Sieci” i wPolityce.pl[54][55][56]. 2 września 2024 roku telewizja zmieniła nazwę z wPolsce.pl na wPolsce24[57][58].

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2013 tygodnik zamieścił okładkę przedstawiającą dziennikarza Tomasza Lisa w mundurze SS-mana z zakrwawionym różańcem w ręku, opatrzoną podpisem Prawie jak Goebbels. Lis pozwał redakcję tygodnika, a do samego pozwu przychylił się Sąd Okręgowy w Warszawie, nakazując redakcji tygodnika wypłatę 20 tysięcy złotych na cele społeczne oraz przeprosiny na łamach pisma. Redakcja nie złożyła apelacji od wyroku[59]. Za ten sam numer, w którym tekst artykułu poświęconego atakom dziennikarzy na Kościół katolicki zilustrowany zdjęciem Moniki Olejnik, ona również złożyła pozew. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z lutego 2016 uznano rację Olejnik, a tygodnik „W Sieci” został ukarany koniecznością złożenia przeprosin na łamach pisma oraz wypłaty 25 tysięcy złotych na cele społeczne[60]. W grudniu 2015 roku na okładce tygodnika ówczesny redaktor naczelny programu „Wiadomości” TVP1 Piotr Kraśko został przedstawiony w mundurze oraz tytułem „Medialny zamach stanu” i w ten sposób pismo porównało ówczesnego szefa programu do reżimowych dziennikarzy „Dziennika Telewizyjnego” z czasów stanu wojennego w Polsce[61][62]. 1 lipca 2019 tygodnik Sieci wydał okładkę z Pawłem Adamowiczem, Aleksandrą Dulkiewicz i Donaldem Tuskiem i podpisem Czy Gdańsk chce do Niemiec?, w związku z czym Aleksandra Dulkiewicz złożyła pozew do sądu przeciw tygodnikowi[63].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Do 20 grudnia 2012 pismo było wydawane w cyklu dwutygodniowym (pierwsze 3 numery), od 4. numeru wydanego 31 grudnia 2012 jest to tygodnik.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ „Polityka” najchętniej kupowanym tygodnikiem opinii. „Newsweek” z wyższą sprzedażą niż „Do Rzeczy” i „Sieci” łącznie [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-11-11] (pol.).
  2. ↑ A.M. Frankowiak, Oblicza tożsamości europejskiej na łamach polskich tygodników opinii w latach 2004–2015, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn 2016, s. 336. ISBN 978-83-8100-021-5.
  3. ↑ Mariusz Staniszewski wygrał z „Rzeczpospolitą”. „Artykuł o trotylu rzetelny, Hajdarowicz złamał przepisy” [online] [dostęp 2018-06-11] (pol.).
  4. ↑ Trotylem w „Rzepę”, „Newsweek.pl”, 14 listopada 2012 [dostęp 2018-06-11] (pol.).
  5. ↑ Mariusz Staniszewski wygrał proces o zwolnienie go z „Rzeczpospolitej” [online], Press.pl [dostęp 2018-06-11] (pol.).
  6. ↑ Gmyz zwolniony z „Rzeczpospolitej”. Za „trotyl”, „PolskieRadio.pl” [dostęp 2017-05-01].
  7. ↑ Michał Majewski, Paweł Reszka, Lisicki - dyscyplinarka za wywiad dla „Wprost”, „WPROST.pl”, 7 grudnia 2012 [dostęp 2017-05-01] (pol.).
  8. ↑ Czystka w „Uważam Rze”.
  9. ↑ a b Tomasz Mielczarek, „wSieci”: tygodnik opinii czy społeczno-polityczny tabloid?, „Rocznik Historii Prasy Polskiej” (1), 2018, s. 67.
  10. ↑ Jacek Karnowski. Ku wolnym mediom. „W sieci”. 3, s. 2, 2012-12-20. 
  11. ↑ Wielki sukces dwutygodnika „wSieci”. Czasopismo znika w zawrotnym tempie. Już dziś potrzebny jest dodruk!
  12. ↑ a b Duży spadek sprzedaży „Wprost” i „W Sieci”, „Tygodnik Powszechny” z największym wzrostem w czerwcu. wirtualnemedia.pl, 2016-08-18. [dostęp 2017-01-05].
  13. ↑ Tomasz Mielczarek, „wSieci”: tygodnik opinii czy społeczno-polityczny tabloid?, „Rocznik Historii Nauki Polskiej” (1), 2018, s. 68.
  14. ↑ Redakcja tygodnika Sieci. tygodnikmlodejpolski.pl. [dostęp 2013-04-09]. (pol.).
  15. ↑ W nowym „wSieci”. tygodnikmlodejpolski.pl, 2013-08-04. [dostęp 2013-08-04]. (pol.).
  16. ↑ Miesięcznik „Sieci Historii” debiutuje w cenie 4,90 zł. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2013-05-20]. (pol.).
  17. ↑ “W Sieci” stawia na program telewizyjny, www.media2.pl (dostęp 5 września 2013).
  18. ↑ Reklamy ministerstw i spółek państwowych: więcej we „W Sieci”, „Wprost” i „Do Rzeczy”, liderem „Gazeta Wyborcza”, w dół „Newsweek” [online] [dostęp 2016-09-10].
  19. ↑ Spółki skarbu państwa wydały na reklamy w ubiegłym roku 1,23 mld zł. Setki tys. zł płyną do 'Sieci', 'Gazety Polskiej Codziennie' i „Do Rzeczy” [online], www.wirtualnemedia.pl, 30 marca 2022 [dostęp 2023-11-21] (pol.).
  20. ↑ Tomasz Mielczarek, On contemporary conservative opinion weeklies, „Media i Społeczeństwo”, 2016 (6), s. 155–157.
  21. ↑ Jakub Dymek, Nowi barbarzyńcy, Warszawa: Wydawnictwo Arbitror, 2018, s. 267, ISBN 978-83-948331-7-6 [dostęp 2018-10-21].
  22. ↑ Marcin Kotras, Dwa światy, dwie narracje. Retoryka tygodników opinii „W Sieci” i „Polityka”., „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica”, 46, 2013, s. 96 [dostęp 2018-10-21].
  23. ↑ Jakub Dymek, Nowi barbarzyńcy, Warszawa: Wydawnictwo Arbitror, 2018, s. 253, ISBN 978-83-948331-7-6 [dostęp 2018-10-21].
  24. ↑ Tomasz Milczarek, „wSieci”: tygodnik opinii czy społeczno-polityczny tabloid?, „Rocznik Historii Nauki Polskiej” (1), 2018, s. 69.
  25. ↑ Tomasz Mielczarek, „wSieci”: tygodnik opinii czy społeczno-polityczny tabloid?, „Rocznik Historii Nauki Polskiej” (1), 2018, s. 74.
  26. ↑ Tomasz Mielczarek, „wSieci”: tygodnik opinii czy społeczno-polityczny tabloid?, „Rocznik Historii Nauki Polskiej” (1), 2018, s. 75.
  27. ↑ „W Sieci”. 4 (2013). 
  28. ↑ „W Sieci”. 9 (2013). 
  29. ↑ a b c d Tomasz Mielczarek, On contemporary conservative opinion weeklies, „Media i Społeczeństwo”, 2016 (6), s. 155–157.
  30. ↑ Okładka pisma. „W Sieci”. 23 (2013). 
  31. ↑ Okładka pisma. „W Sieci”. 49 (2013). 
  32. ↑ Rafał [SAP14010731] Wietoszko, Ideologiczne narracje tożsamościowe w mediach. Wymiar informacyjny i konsekwencje ekonomiczne, „Media, Biznes, Kultura” (1), 2018, s. 53–69, ISSN 2451-1986 [dostęp 2018-10-21].
  33. ↑ Tomasz Mielczarek, „wSieci”: tygodnik opinii czy społeczno-polityczny tabloid?, „Rocznik Historii Nauki Polskiej” (1), 2018, s. 78–79.
  34. ↑ „w Sieci” – odważny tygodnik młodej Polski zwiększa nakład do 250 tysięcy egzemplarzy. Świetna sprzedaż, nowi autorzy. wpolityce.pl. [dostęp 2012-12-13]. (pol.).
  35. ↑ „Z życia koalicji, z życia opozycji” – słynna rubryka Roberta Mazurka i Igora Zalewskiego już wkrótce w tygodniku „w Sieci”!. wpolityce.pl. [dostęp 2012-12-12]. (pol.).
  36. ↑ Piszę „W Sieci”, więc jestem. W tym miejscu jest się zauważanym, ono wyznacza trendy, stąd można wpływać na kształt debaty publicznej. wpolityce.pl. [dostęp 2013-02-01]. (pol.).
  37. ↑ „W Sieci” z felietonami Marty Kaczyńskiej i filmem o aferze taśmowej. wirtualnemedia.pl, 14 lipca 2014. [dostęp 2014-07-21].
  38. ↑ Nowoczesny, niezależny, odważny dwutygodnik osobistych opinii „wSieci” już w sprzedaży. wpolityce.pl. [dostęp 2012-11-29]. (pol.).
  39. ↑ Studio Telewizyjne wPolityce.pl – Kamila Łapicka, felietonistka Tygodnika „wSieci” o dobrych i złych serialach telewizyjnych. wpolityce.pl. [dostęp 2012-02-10]. (pol.).
  40. ↑ Janusz Rewiński felietonistą tygodnika „wSieci”! W poniedziałek – pierwsza odsłona rubryki „Tu Siara”. Polecamy!. wpolityce.pl. [dostęp 2012-02-24]. (pol.).
  41. ↑ Nowy numer tygodnika „wSieci”. wsieci.pl, 26 grudnia 2013. [dostęp 2014-01-02].
  42. ↑ Plebiscyt Człowiek Wolności 2013 Tygodnika „wSieci”. wsieci.pl, 5 sierpnia 2013. [dostęp 2014-01-02].
  43. ↑ Nagroda Człowieka Wolności przyznana!. wsieci.pl, 2013-12-28. [dostęp 2018-01-05].
  44. ↑ Rymkiewicz – „Człowiekiem Wolności” tygodnika „wSieci”. wsieci.pl, 2015-01-06. [dostęp 2018-01-05].
  45. ↑ Andrzej Duda Człowiekiem Wolności 2015. wsieci.pl, 2016-01-07. [dostęp 2018-01-05].
  46. ↑ Człowiek Wolności 2016. wsieci.pl, 2016-12-27. [dostęp 2018-01-05].
  47. ↑ Człowiek Wolności 2017. wsieci.pl, 2017-12-27. [dostęp 2018-01-06].
  48. ↑ Prof. Piotr Gliński Człowiekiem Wolności 2018 tygodnika „Sieci”! „W Polsce jest pełna wolność słowa i sztuki”. wpolityce.pl, 2018-12-26. [dostęp 2018-12-26].
  49. ↑ Mateusz Morawiecki Człowiekiem Wolności 2019 tygodnika Sieci [online], wpolityce.pl [dostęp 2019-12-30].
  50. ↑ Człowiek Wolności 2020 [online], www.wsieciprawdy.pl [dostęp 2021-01-17].
  51. ↑ Człowiek Wolności 2021 [online], www.wsieciprawdy.pl [dostęp 2022-01-16].
  52. ↑ Mamy laureata nagrody Człowiek Wolności tygodnika Sieci za 2022 rok!. sieciprawdy.pl, 2022-12-27. [dostęp 2023-01-11].
  53. ↑ RELACJA. Uroczysta gala Człowiek Wolności 2023 Tygodnika "Sieci". Prezes NBP prof. Adam Glapiński laureatem prestiżowej nagrody. sieciprawdy.pl, 2023-01-08. [dostęp 2024-01-09].
  54. ↑ Prawicowa ofensywa telewizyjna. Bracia Karnowscy rzucają wyzwanie TV Republika, „Business Insider”, 29 września 2017 [dostęp 2018-06-11] (pol.).
  55. ↑ „W Sieci” i wPolityce.pl uruchamiają telewizję internetową wPolsce.pl [online] [dostęp 2018-06-11] (pol.).
  56. ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2018-06-11].
  57. ↑ Anita Kaźmierska, wPolsce24 zastąpi wPolsce.pl [online], saturier.pl, 26 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-27] (pol.).
  58. ↑ Nowa stacja także w kablówkach. Zastąpi wPolsce.pl [online], www.wirtualnemedia.pl, 28 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  59. ↑ „W Sieci” ma przeprosić Tomasza Lisa za okładkę z nim jako nazistą. Obie strony zadowolone z wyroku [online] [dostęp 2017-05-01] (pol.).
  60. ↑ Monika Olejnik wygrała z „W Sieci” proces o naruszenie dóbr osobistych. „Będzie apelacja” [online] [dostęp 2017-05-01] (pol.).
  61. ↑ TVP wytoczy proces „W Sieci”. Tekst „Cel: zabić PiS” jest wybitnie tendencyjny [online], wiadomosci.dziennik.pl, 28 grudnia 2015 [dostęp 2017-10-16].
  62. ↑ Medialny zamach stanu! Noworoczny numer „wSieci”: odsłaniamy kulisy ataku TVP na rząd i prezydenta. Od poniedziałku w kioskach! [online], wpolityce.pl, 26 grudnia 2015 [dostęp 2017-10-16].
  63. ↑ „Gdańsk chce do Niemiec?”. Dulkiewicz pozywa „Sieci” [online], Do Rzeczy, 5 lipca 2019 [dostęp 2019-12-03].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]