Siegfried Mehnert
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
3 marca 1963 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
172 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Siegfried Mehnert (ur. 3 marca 1963 w Schenkenbergu, obecnie Delitzsch[1]) – niemiecki bokser, wicemistrz świata, dwukrotny mistrz Europy, olimpijczyk. Do czasu zjednoczenia Niemiec reprezentował Niemiecką Republikę Demokratyczną.
Zwyciężył w wadze lekkopółśredniej (do 63,5 kg) na mistrzostwach Europy juniorów w 1982 w Schwerinie[2]. Startując w kategorii seniorów zdobył brązowy medal w tej samej wadze na mistrzostwach Europy w 1983 w Warnie, po wygraniu dwóch walk i porażce z Mirko Puzoviciem z Jugosławii[3]. Także na turnieju Przyjaźń-84, zorganizowanym w Hawanie dla bokserów z państw bojkotujących igrzyska olimpijskie w 1984 w Los Angeles zdobył brązowy medal w tej wadze, po przegranej w półfinale z Wiaczesławem Janowskim ze Związku Radzieckiego[4].
Zwyciężył w kategorii lekkopółśredniej na mistrzostwach Europy w 1985 w Budapeszcie po pokonaniu w półfinale Wiaczesława Janowskiego i w finale Imre Bacskaia z Węgier[5]. Zajął 2. miejsce w tej kategorii w Pucharze Świata w 1985 w Seulu (w finale pokonał go Kim Ki-taek z Korei Południowej)[6]. Przegrał drugą walkę na mistrzostwach świata w 1986 w Reno z późniejszym mistrzem Wasilijem Szyszowem z ZSRR[7].
Od 1987 startował w wadze półśredniej (do 67 kg). Zdobył w niej srebrny medal na mistrzostwach Europy w 1987 w Turynie po porażce w finale z Szyszowem[8]. Zwyciężył w Pucharze Świata w 1987 w Belgradzie po wygranej w półfinale z przyszłym mistrzem olimpijskim Robertem Wangilą z Kenii i w finale z Juanem Carlosem Lemusem z Kubt[9].
Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu po wygraniu dwóch walk przegrał z Koreańczykiem Songiem Gyeong-seopem[1].
Zwyciężył na mistrzostwach Europy w 1989 w Atenach po wygranej w finale z Bułgarem Borisławem Abadżiewem[10]. Zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w 1989 w Moskwie po wygraniu trzech walk (w tym z Lemusem w eliminacjach i Władimirem Jereszczenko z ZSRR w półfinale) i porażce w finale z Franciscem Vaștagiem z Rumunii[11].
Był mistrzem NRD w wadze lekkopółśredniej w 1982 i 1983 oraz w wadze półśredniej w 1986 i 1988[12], a także wicemistrzem w wadze półśredniej w 1984[13] i 1987[14].
Nie przeszedł na zawodowstwo.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Siegfried Mehnert [online], olympedia.org [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ 7.European Junior Championships – Schwerin, GDR – September 4–12 1982 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ 25.European Championships – Varna, Bulgaria – May 7–15 1983 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ Friendhips Tournament – Havana, Cuba – August 18–24 1984 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-25] (ang.).
- ↑ 26.European Championships – Sportcsarnok, Budapest, Hungary – May 25 – June 2, 1985 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ 4.World Cup – Seoul, South Korea – November 2–6 1985 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ 4.World Championships – Sparks Convention Center, Reno, USA – May 8–18, 1986 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ 27.European Championships – Sports Palace, Turin, Italy – May 28 – June 7, 1987 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ 5.World Cup – Pionir Hall, Belgrade, Yugoslavia – October 26–31, 1987 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ 28.European Championships – Peace and Friendship Stadium, Piraeus, Athens, Greece – May 29 – June 3, 1989 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ 5.World Championships – Moscow, Soviet Union – September 17 – October 1 1989 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ German (GDR) National Champions – 1949–1989 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ 36.GDR National Championships – Berlin – December 1984 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).
- ↑ 39.GDR National Championships – December 1984 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-29] (ang.).