![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Premier | |
Okres |
od 1965 |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw zagranicznych | |
Okres |
od 1970 |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Sione Ngū Manumataongo Uelingatoni, książę Tuʻipelehake (ur. 7 stycznia lub 7 lutego 1922 w Nukuʻalofie, zm. 10 kwietnia 1999 w Auckland) – tongański polityk, młodszy brat króla Taufaʻahau Tupou IV.
Urodził się w Pałacu królewskim w Nukuʻalofie. Był ostatnim dzieckiem królowej Salote Tupou III i Viliami Tupoulahi Tukuʻaho[1]. Kształcił się w Wesleyan European School w rodzinnym mieście, następnie w Tupou College w Nafualu oraz w Newington College w Sydney i Gatton College w Queensland.
7 stycznia 1943 otrzymał tytuł księcia Tuʻipelehake. W latach 1944–1946 był pracownikiem ministerstwa rolnictwa. Od 1948 do 1949 był Głównym Inspektorem Rolnym. W 1949 został mianowany gubernatorem Vavaʻu. Funkcję tę pełnił do 1952, gdy przeniesiono go na stanowisko gubernatora Haʻapai[2]. W 1953 wszedł w skład rządu, obejmując tekę ministra zdrowia i gruntów rolnych. Siedem lat później został wicepremierem. W 1965 stanął na czele rządu (do 1991)[3], obejmując także ministerstwo rolnictwa. Kierował tym resortem aż do wycofania się z polityki w 1991. Dodatkowo, w latach 1965 - 1972 był ministrem edukacji i pracy, w latach 1970 - 1979 szefem dyplomacji, a w latach 1972 - 1991 ministrem leśnictwa, rybołówstwa i morza[4].
10 czerwca 1947 w Nukuʻalofie poślubił księżniczkę Melenaite Tupoumoheofo[5]. Miał z tego związku dwóch synów i cztery córki: