Siłownia zewnętrzna
Siłownia zewnętrzna (siłownia parkowa) – wydzielone, ogólnodostępne miejsce (często ogrodzone), wyposażone w zespół urządzeń rekreacyjnych zainstalowanych na stałe na lub za pomocą których użytkownicy bez nadzoru i bez pomocy z zewnątrz, mogą ćwiczyć w celu utrzymania lub poprawy ich zdolności fizycznych i intelektualnych. Siłownie zewnętrzne są przeznaczone dla użytkowników powyżej 14 lat lub o wzroście minimum 1,4 m[1].
W Polsce, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, wyposażenia siłowni zewnętrznej są elementami małej architektury, stąd ich budowa wymaga zgłoszenia we właściwym wydziale architektury.
Wymagania bezpieczeństwa dla wyposażenia siłowni zewnętrznych opisuje norma niemiecka DIN 79000:2012-05, która jest pierwowzorem projektu normy europejskiej PN-EN 16630. Zgodnie z wymaganiami normatywnymi siłownie zewnętrzne powinny być oddzielone od placów zabaw. Wymagania dla urządzeń siłowni zewnętrznych różnią się od wymagań dla placów zabaw oraz siłowni wewnętrznych[2].
Obecnie obowiązująca norma to EN 16630:2015 w nawiązaniu do normy EN 1177:2008 odnośnie do bezpiecznych nawierzchni.[potrzebny przypis][2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ DIN 79000:2012-05
- ↑ a b Maty Przerostowe na Place Zabaw "WS Play" | Podłogi przemysłowe [online], www.przemyslowepodlogi.pl [dostęp 2017-07-26].