Soforoza
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
β-D-glukopiranozylo-(1→2)-D-glukoza
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C12H22O11
|
Masa molowa
|
342,17 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
534-46-3
|
PubChem
|
88719
|
SMILES
|
C([C@@H]1[C@H]([C@@H]([C@H]([C@H](O1)O)O[C@H]2[C@@H]([C@H]([C@@H]([C@H](O2)CO)O)O)O)O)O)O
|
|
InChI
|
InChI=1S/C12H22O11/c13-1-3-6(16)8(18)10(11(20)21-3)23-12-9(19)7(17)5(15)4(2-14)22-12/h3-20H,1-2H2/t3-,4-,5-,6-,7+,8+,9-,10-,11+,12+/m1/s1
|
InChIKey
|
HIWPGCMGAMJNRG-NCFXGAEVSA-N
|
|
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
maltoza, kojibioza, laktoza, sacharoza
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
Soforoza – organiczny związek chemiczny z grupy disacharydów. Składa się z dwóch jednostek glukozy połączonych wiązaniem glikozydowym β(1→2)[1]. Jest to izomer maltozy i sacharozy.
Soforoza została po raz pierwszy wyizolowana w 1938 roku, z niedojrzałych strąków drzewa perełkowca japońskiego (sofora japońska), gdzie występuje w połączeniu z kemferolem. Badania pokazują, że soforoza występuje dosyć powszechnie w naturze w połączeniu z flawonoidami[4]. Soforolipidy są znanymi od 1961 roku surfaktantami, wytwarzanymi głównie przez mikroorganizmy takie jak Candida[5].