Solimana

Solimana
Ilustracja
Wulkan Solimana
Państwo

 Peru

Położenie

Region Arequipa, prowincje Condesuyos i La Unión

Pasmo

Andy

Wysokość

6093 m n.p.m.

Pierwsze wejście

1952
M. Rebitsch, P. Ghiglione, A. Bolinder i A. Parodi

Położenie na mapie Peru
Mapa konturowa Peru, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Solimana”
Ziemia15°24′36″S 72°53′35″W/-15,410000 -72,893056
Multimedia w Wikimedia Commons

Solimana (hiszp. Volcán Solimana) – stratowulkan w Peru, w Andach, w paśmie Cordillera Ampato. Jego wysokość wynosi 6093 m n.p.m., jest trzecim najwyższym szczytem regionu Arequipa (po Coropunie i Ampato).

Ma trzy wierzchołki, które są pokryte wiecznym śniegiem. Najwyższy jest wierzchołek środkowy (6093 m n.p.m.), wysokość położonego blisko niego wierzchołka północnego nieznacznie przekracza 6000 m n.p.m., a wierzchołek południowo-zachodni ma wysokość 5898 m n.p.m.

Woda z topniejących lodowców Solimany tworzy niewielkie strumienie, które zasilają rzekę Ocoña[1].

Święta góra

[edytuj | edytuj kod]

Solimana, tak jak większość szczytów położonych w południowym Peru, w czasach inkaskich była uważana za świętą górę (apu). Badania archeologiczne z lat 2003–2007 odkryły szereg stanowisk z okresu Środkowego Horyzontu, a także ślady obecności Inków[2]. Na wschodnim zboczu wulkanu, na wysokości 4760 m n.p.m. odkryto stanowisko inkaskie Minticocha, z imponującym placem ceremonialnym o szerokości 50 m oraz z budynkiem typu kallanka o długości ponad 26 m, z czterema otworami wejściowymi[2].

Historyczne wejścia

[edytuj | edytuj kod]

Najwyższy szczyt Solimany (6093 m n.p.m.) został zdobyty po raz pierwszy w 1952 roku, przez grupę alpinistów, w skład której wchodzili: Austriak Mathias Rebitsch, Włoch Piero Ghiglione, Szwed Anders Bolinder i Peruwiańczyk Alberto Parodi[3]. Południowo-zachodni wierzchołek został po raz pierwszy zdobyty w 1973 roku, przez wyprawę włosko-peruwiańską. Brak jest informacji o zdobyciu północnego wierzchołka[4].

Wulkan Solimana. Na pierwszym planie typowa formacja roślinna – puna.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Instituto Geográfico Nacional del Perú (IGN). Carta Nacional 1:100000. Hoja 31-q (2340). Serie J631. Edición 2-IGN.
  2. ↑ a b Descubren altar inca en el Solimana [online], Universia (Perú) [dostęp 2020-04-06] (hiszp.).
  3. ↑ Piero Ghiglione: The South Peruvian Andes [online], The Himalayan Journal [dostęp 2020-04-06] (ang.).
  4. ↑ Solimana - El más duro de Arequipa, Revista Montañas Peruanas (2011)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Shanaka L. de Silva, Peter W. Francis: Volcanoes of the Central Andes. Springer-Verlag, 1991, s. 216. ISBN 3-540-53706-6.