Sonet 37 (Jak stary ojciec znajduje uciechę[1]) – jeden z cyklu sonetów autorstwa Williama Shakespeare’a. Po raz pierwszy został opublikowany w 1609 roku.
W sonecie tym podmiot liryczny opisuje radość, jaką sprawiają mu sukcesy tajemniczego młodzieńca. Porównuje ją do radości ojca, spowodowanej szczęściem syna.