Sonet 40 (Wszystkei miłości me zabierz, mój miły[1]) – jeden z cyklu sonetów autorstwa Williama Shakespeare’a. Po raz pierwszy został opublikowany w 1609 roku.
W sonecie tym podmiot liryczny podkreśla swoje uczucia wobec tajemniczego młodzieńca, zaznaczając przy tym, że tej jest jego największą miłością.