Southend Pier
 Widok ogólny z lądu (2007) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1828 |
| Ukończenie budowy |
1929 |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Anglii  | |
Położenie na mapie hrabstwa Essex  | |
 51°31′32,63″N 0°43′02,86″E/51,525731 0,717461
| |
| Strona internetowa | |
Southend Pier – molo na Morzu Północnym, w ujściu Tamizy, w angielskim mieście Southend-on-Sea (Essex). Mając długość 2,16 kilometra (1,34 mili) jest najdłuższym molo rekreacyjnym na świecie i symbolem miasta[1][2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze drewniane molo w tym miejscu zaprojektowano w 1828 roku. Obiekt o długości 182,88 metra (600 stóp) otwarto w 1830 roku. Budowlę przedłużono do długości 2092,15 metrów w 1846 roku, co uczyniło ją najdłuższą w Europie. Przebudowano ją wówczas na stalową. W sierpniu 1885 roku zaprojektowano wymianę konstrukcji, a w 1888 roku rozpoczęto prace według projektu Jamesa Brunleesa. Molo zostało otwarte 24 sierpnia 1890 roku. Z sumy 80 tysięcy funtów, 10 tysięcy funtów kosztowała linia kolei elektrycznej, biegnąca na molo. Przedłużenie budowli w obecnej, rekordowej na świecie długości otwarto w 1898 roku. 25 lipca 1908 roku otwarto górny poziom przedłużonego pirsu, a następnie ułożono drugi tor linii kolejowej. W 1929 roku dobudowano nabrzeże dla parowca Prince George[3].
W czasie II wojny światowej molo było użytkowane przez brytyjską Marynarkę Wojenną. Popularność obiektu wzrosła po wojnie. Linia kolejowa w sezonie 1949/1950 przewiozła łącznie 4 713 082 pasażerów, a dodatkowy milion osób przeszedł molo na piechotę. Kryzys nadszedł w 1970 roku, kiedy to obiekt wydzierżawiono[3].
W lipcu 1976 roku pożar poważnie uszkodził głowicę mola, a koszty naprawy oszacowano na 1,4 miliona funtów. W październiku 1978 roku kolej molowa została zamknięta ze względów bezpieczeństwa. Lokalne władze planowały zamknąć całe molo we wrześniu 1980 roku, ale uzgodniono pakiet ratunkowy z lokalnym przedsiębiorstwem. W listopadzie 1984 roku podjęto prace ratunkowe. W 1986 roku odnowioną budowlę otwarła księżna Anna. W 1989 roku, w pobliżu stacji kolejowej na lądzie otwarto muzeum mola. 7 czerwca 1995 roku uszkodzeniu uległa linia kolejowa, którą w wyniku tego zamknięto i (po remoncie) ponownie uruchomiono (obecnie jest jednotorowa). W 1998 roku, wyremontowano strefę wejściową po pożarze. W początku XXI wieku prowadzono kolejne prace modernizacyjne (między innymi winda, oświetlenie, punkt handlowy, dostęp dla osób z niepełnosprawnościami). W 2005 roku kolejny pożar poważnie zniszczył strefę wejściową. Remont ukończono w 2007 roku. We wrześniu 2009 roku otwarto nową stację kolejową. W 2011 roku w molo uderzyła barka, a w 2012 roku po raz kolejny zamknięto je na czas remontu. W 2022 roku wymieniono tabor kolejowy na nowy[3].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Głowica lądowa przed 1900 rokiem -
Pociąg w 2020 roku
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ History of Southend Pier - History of Southend Pier - Southend-on-Sea Borough Council [online], web.archive.org, 29 września 2010 [dostęp 2022-04-16] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-29].
- ↑ Marek Klat, Ksiega rekordów Guinnessa 1991, wyd. 2, Gdańsk: Reprom, 1991, s. 91, ISBN 83-85147-01-2, OCLC 749251535 [dostęp 2022-04-16].
- ↑ a b c Southend-on-Sea - National Piers Society [online], 27 marca 2016 [dostęp 2022-04-16] (ang.).