Sphiximorpha | |||
Rondani, 1850 | |||
Sphiximorpha subsessilis | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
Sphiximorpha | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Ceria subsessilis Illiger in Rossi, 1807 | |||
Synonimy | |||
|
Sphiximorpha – rodzaj muchówek z rodziny bzygowatych i podrodziny Eristalinae.
Muchówki te mają wysmuklone ciało ubarwione czarno z żółtymi przepaskami[1]. Głowa jest szersza od tułowia[1]. Oczy złożone są nieowłosione[1][2]; samce są holoptyczne, a samice dychoptyczne[1]. Na twarzy znajduje się słabo rozwinięty guzek lub brak go zupełnie. Wzgórek czołowy jest znacznie krótszy niż jego szerokość u podstawy[2], krótszy od pierwszego członu czułków[1]. Przednie jamki tentorialne są duże lub głębokie. Włoski na tułowiu są stosunkowo długie. Anepisternum oddzielone jest od anepimeronu rejonem błoniastym. Basisternum jest wyższe niż szerokie, z niemal prostą krawędzią grzbietową i parą trójkątnych wypustek na krawędzi brzusznej. Mostek zabiodrowy zatułowia jest niekompletny. Owłosienie zapiersia jest długie i pozbawione modyfikacji. Łuseczka skrzydłowa ma szereg krótkich i dość gęstych włosków. Przednia para odnóży ma mniej więcej tak szerokie jak długie biodra z krótkim rowkiem po stronie grzbietowej[2]. Odwłok jest wydłużony, walcowaty[1][2] i tylko trochę przewężony u podstawy. Włoski na tergitach odwłoka są dość długie. Pierwszy tergit pozbawiony jest nabrzmiałości, drugi tergit jest nieco dłuższy niż szeroki, a pierwszy sternit ma kształt podługowato-owalny. Genitalia samca mają wydłużone i trójkątne przysadki odwłokowe. Surstylus ma wydłużony płat grzbietowy z włoskami i szczecinkami oraz duży, zaokrąglony do prostokątnego płat brzuszno-nasadowy. Okrągłe epandrium ma na stronie brzusznej duży obszar błoniasty. Szerokie hypandrium ma zaokrąglony płat górny i krótką lingulę[2].
Larwy są saproksyliczne, przechodzą rozwój w uszkodzonych lub próchniejących pniach drzew. Owady dorosłe żerują na nektarze różnych kwiatów[2][1].
Rodzaj ten ma zasięg kosmopolityczny. Znany jest ze wszystkich krain zoogeograficznych[2]. Na zachodzie Palearktyki, w tym w Polsce występuje tylko jeden gatunek, Sphiximorpha subsessilis[1][2].
Takson ten wprowadzony został po raz pierwszy w 1850 roku przez Camilla Róndaniego. Zalicza się do niego 11 opisanych gatunków[3]: