Spytkowice (powiat wadowicki)

Spytkowice
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

wadowicki

Gmina

Spytkowice

Liczba ludności (2006)

3898

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

34-116[2]

Tablice rejestracyjne

KWA

SIMC

0067895

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Spytkowice”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Spytkowice”
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Mapa konturowa powiatu wadowickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Spytkowice”
Położenie na mapie gminy Spytkowice
Mapa konturowa gminy Spytkowice, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Spytkowice”
Ziemia49°59′44″N 19°30′37″E/49,995556 19,510278[1]
Zamek Myszkowskich w Spytkowicach

Spytkowicewieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Spytkowice, siedziba władz gminnych. Wieś leży w dolinie Wisły przy drodze krajowej nr 44 GliwiceTychyOświęcimZatorSkawinaKraków.

Spytkowice uzyskały lokację miejską przed 1327 rokiem, zdegradowane po 1400 roku[3]. Wieś położona w województwie krakowskim wchodziła wraz z folwarkiem w 1662 roku w skład majętności spytkowickiej Łukasza Opalińskiego[4].

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Spytkowice[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0067903 Brzestowa przysiółek
0067910 Dębina przysiółek
0067990 Górki przysiółek
0067926 Kanada część wsi
0067932 Kępki część wsi
0067949 Kościelnik część wsi
0067955 Pagory część wsi
0067961 Przewóz przysiółek
0067978 Spytkowice Dolne część wsi
0067984 Spytkowice Górne część wsi
0068009 Stawy przysiółek
0068015 Wróblówki przysiółek

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka historyczna o Spytkowicach pochodzi z 1229 roku, w związku ze zwołaniem w Spytkowicach przez księcia Henryka Brodatego zjazdu książąt piastowskich. Osada musiała zatem istnieć znacznie wcześniej i mieć spore znaczenie, skoro infrastruktura była odpowiednia na przyjęcie tak ważnych gości. W czasie zjazdu Henryk Brodaty podczas mszy został pojmany przez ludzi księcia Konrada Mazowieckiego i uprowadzony do Płocka. Od 1315 roku miejscowość należy do księstwa oświęcimskiego. W 1327 roku książę Jan I Scholastyk oddał księstwo oświęcimskie w lenno Królestwu Czech, a w towarzyszącym dokumencie z dnia 24 lutego wymieniono również oppidum Spitkowicz (miasteczko Spytkowice)[7]. Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Spythkowicze wymienia w latach 1470–1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[8]. W 1488 roku Spytkowice przeszły na własność Myszkowskich herbu Jastrzębiec. W 1513 roku właścicielem był Wawrzyniec Myszkowski, który zabił w czasie sporu o stawy rybne ostatniego z książąt zatorskichJanusza V. W 1595 roku wieś położona w powiecie śląskim województwa krakowskiego była własnością Aleksandra Myszkowskiego[9].

W latach 1975–1998 miejscowość leżała w województwie bielskim.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[10].

  • Zamek, fosa z mostem kamiennym.
    Zamek zbudowany w I połowie XVI wieku przez Wawrzyńca Myszkowskiego, kasztelana sądeckiego, w stylu gotycko-renesansowym. Powiększony znacznie i przekształcony w okazałą trójskrzydłową rezydencję wczesnobarokową przed rokiem 1630 przez biskupa krakowskiego Marcina Szyszkowskiego. W 1644 r. zamek przeszedł w ręce Opalińskich z Bnina herbu Łodzia. Wchodził w 1662 roku w skład majętności spytkowickiej Łukasza Opalińskiego[4]. Od początku XIX wieku do 1945 roku zamek był własnością Potockich. Po zniszczeniach, jakim zamek uległ podczas II wojny światowej, obiekt odbudowano w drugiej połowie XX wieku przywracając mu wygląd wczesnobarokowy. Obecnie zamek należy do Skarbu Państwa. W 2000 r. otwarto ekspozyturę Krakowskiego Archiwum Państwowego.

Wspólnoty wyznaniowe

[edytuj | edytuj kod]

Osoby związane z miejscowością

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 127542
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1188 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 72-73
  4. a b Jacek Pielas, Podział latyfundium Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego koronnego z lat 1668-1670, w: Inter maiestatem ac libertatem. Studia z dziejów nowożytnych dedykowane Profesorowi Kazimierzowi Przybosiowi, red. J. Stolicki, M. Ferenc, J. Dąbrowski, Kraków 2010, s. 159
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. GUS. Rejestr TERYT
  7. Colmar Grünhagen (red.), Konrad Wutke (red.): Codex Diplomaticus Silesiae T.22 Regesten zur schlesischen Geschichte 1327–1333. Breslau: E. Wohlfarth's Buchhandlung, 1903, s. 7 [4620]. (łac.).
  8. Aleksander Przezdziecki, Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Tom II, Kraków 1864, s. 230.
  9. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 109.
  10. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2024-01-01].
  11. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Julian Warzecha, Joanna Fabin, Paweł Mostowik, Księga Jubileuszowa 800 lat Spytkowic, Ząbki: Wydawnictwo Księży Pallotynów Apostolicum, 2000.
  • Julian Zinkow, Wadowice i okolice: monograficzny przewodnik turystyczny i krajoznawczy po zachodniej części Pogórza Wielickiego oraz po wschodnich częściach Pogórza Śląskiego, Kotliny Oświęcimskiej i Beskidu Małego, Wadowice: Grafikon, 2001.
  • Józefa Brania, Joanna Fabin, Małgorzata Simik (red.), Nasza szkoła. Historia i współczesność, Kraków: ART-GRAF, 2004.
  • Paweł Mostowik, Z dziejów Księstwa Oświęcimskiego i Zatorskiego XII – XVI w., Toruń: Adam Marszałek, 2005.