Klasztor Ssangbong | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość |
|
Rodzaj klasztoru | |
Właściciel | |
Typ zakonu |
męski |
Założyciel klasztoru |
Ch'ŏlgam Toyun (?) |
Materiał budowlany |
drewno |
Data budowy | |
Położenie na mapie Korei Południowej | |
34°52′42″N 127°04′08″E/34,878333 127,068889 |
Ssangbong sa (쌍봉사 Klasztor Bliźniaczych Szczytów) – koreański klasztor szkoły sŏn.
Data powstania klasztoru jest niepewna, tak jak i kto go zbudował. Jednak zazwyczaj jego zbudowanie wiąże się z Ch'ŏlgamem Toyunem, mistrzem sŏn, który w 847 r. powrócił do Korei z Chin. Wiadomo, że wybudował on mały klasztor Hŭngyŏng w Górach Diamentowych na górze P’ungak. Czy wybudował także klasztor Ssangbong jest niepewne, bowiem początki tego klasztoru datują się na okres przed 839 rokiem. Być może Toyun rozbudował klasztor z małej świątyni.
Jego uczeń Chinghyo Chŏljung wybudował klasztor na górze Saja i odtąd jego linia przekazu Dharmy (szkoła) zaczęła być nazywana od nazwy góry i stała się jedną z dziewięciu górskich szkół sŏn (kor. Gusansŏnmun)[1].
Klasztor Ssangbong został zniszczony w roku 1597 w czasie inwazji japońskiej na Koreę.
W czasie wojny koreańskiej w 1950 r. zniszczono cześć budynków klasztoru, oprócz Gŭkrakjŏnu i Daeungjŏnu. W 1978 r. przywrócono klasztor do świetności po wyremontowaniu Myŏngbujŏnu, jednak 30 kwietnia 1984 r. pożar strawił trzykondygnacyjną drewnianą stupę oraz Daeungjŏn. W 1986 r. odbudowano go wraz z innymi budynkami.