Stały tlen

Sprzątanie Wikipedii
Ten artykuł należy dopracować:
wyeliminować sprzeczne informacje, uzupełnić informacje.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Diagram fazowy stałego tlenu

Stały tlen – pierwiastkowy tlen w stałym stanie skupienia.

Temperatura krzepnięcia ciekłego tlenu pod ciśnieniem normalnym (101 325 Pa) wynosi −218,79 °C (54,36 K). Tworzące się krystaliczne ciało stałe określane jest jako faza γ stałego tlenu. Przy obniżaniu temperatury lub podwyższaniu ciśnienia tlen γ ulega przemianom fazowym do innych odmian alotropowych. Łącznie znanych jest sześć form stałego tlenu[1][2]:

  • formy niskociśnieniowe, występujące pod ciśnieniem atmosferycznym – podobnie jak ciekły tlen mają bladoniebieski kolor na skutek absorpcji światła w zakresie czerwieni:
    • γ: bladoniebieska – pod ciśnieniem atmosferycznym trwała w temperaturach 54,36–43,8 K, w temperaturze pokojowej trwała pod ciśnieniem ok. 5 GPa (ok. 49 tys. atm); regularna struktura krystaliczna;
    • β: bladoniebieska do różowej – pod ciśnieniem atmosferycznym trwała w temperaturach 43,8–23,8 K, w temperaturze pokojowej trwała pod ciśnieniem ok. 5–9,6 GPa; rombowa struktura krystaliczna;
    • α: jasnoniebieska – pod ciśnieniem atmosferycznym trwała poniżej 23,8 K, nie może występować w temperaturze pokojowej; jednoskośna struktura krystaliczna;
  • formy wysokociśnieniowe:
    • δ: pomarańczowa – w temperaturze pokojowej trwała pod ciśnieniem 9,6 GPa (ok. 95 tys. atm);
    • ε: ciemnoczerwona do czarnej – w temperaturze pokojowej trwała pod ciśnieniem ok. 10–96 GPa, tworzy klastry O8;
    • ζ: metaliczna – w temperaturze pokojowej trwała pod ciśnieniem >96 GPa; poniżej 0,6 K staje się nadprzewodnikiem;

Objętość molowa stałego tlenu wynosi od 21 cm³/mol w fazie α do 23,5 cm³/mol w fazie γ[3] (odpowiednio 0,762 i 0,681 g/cm³, w przeliczeniu na średnią masę molową tlenu).

Ponadto w stanie stałym występuje też inna odmiana alotropowa tlenu – ozon, O
3. Pod ciśnieniem normalnym zestala się on w temperaturze −193 °C (80 K)[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Freiman, Yu.A., Jodl, H.J. Solid oxygen. „Physics Reports”. 401 (1–4), s. 1–228, 2004. DOI: 10.1016/j.physrep.2004.06.002. (ang.). 
  2. ↑ Solid Oxygen ε-Phase Crystal Structure Determined Along With The Discovery of a Red Oxygen O8 Cluster. [dostęp 2013-02-27]. (ang.).
  3. ↑ H.M. Roder. The Molar Volume (Density) of Solid Oxygen in Equilibrium with Vapor. „Journal of Physical and Chemical Reference Data”. 7 (3). s. 949. DOI: 10.1063/1.555582. (ang.). 
  4. ↑ CRC Handbook of Chemistry and Physics. Wyd. 83. Boca Raton: CRC Press, 2003, s. 4-47.