![]() Stanisław Feliksiak (ok. 1945) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Profesor nauk zoologicznych | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Profesura | |
Instytucja | |
Dyrektor | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Stanisław Feliksiak (ur. 6 kwietnia 1906 w Łodzi[1], zm. 30 czerwca 1992 w Warszawie) – polski zoolog, dyrektor Państwowego Muzeum Zoologicznego w Warszawie, członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Syn Jana i Anny z Krauzów[1]. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, kończąc studia w 1930. Od lipca do października 1938 popłynął Batorym do Kanady, gdzie już mając stopień doktora, badał faunę wodną Nowej Szkocji i Nowej Fundlandii. Przez wiele lat pracował w Państwowym Muzeum Zoologicznym w Warszawie[1] jako asystent w Dziale Mięczaków (1929-1945), kierownik Zakładu Bezkręgowców (1945-1953), dyrektor (1947-1953), profesor nadzwyczajny (od 1953). W czasie wojny wykładał na tajnych kompletach medycyny, uczestniczył w powstaniu warszawskim na Czerniakowie, w końcu wojny współpracując z Stanisławem Lorentzem w Komitecie Ewakuacji Mienia Kulturalnego Warszawy ratował zbiory faunistyczne oraz bibliotekę Muzeum. W 1949 został członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (ponownie w 1982, po reaktywowaniu towarzystwa). W 1983 otrzymał honorowe członkostwo Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Jego zainteresowania naukowe obejmowały malakologię, geografię zwierząt, mechanikę rozwoju. W 1951 wspólnie z Tadeuszem Jaczewskim i Włodzimierzem Michajłowem zainicjował serię wydawniczą "Popularnych Monografii Zoologicznych". Był redaktorem Słownika biologów polskich (1987), za koncepcję tej pracy otrzymał nagrodę Wydziału II PAN (Nauk Biologicznych). Pochowany jest na cmentarzu w Tłuszczu, niedaleko Janówki, posiadłości rodzinnej jego żony, Janiny z Rożnowskich Feliksiakowej.