Stanley Smith Stevens (ur. 4 listopada 1906; zm. 18 stycznia 1973) – amerykański psycholog, twórca psychofizycznego prawa Stevensa oraz teorii cech statystycznych (podstawa skalowania psychofizycznego)[1][2][3].
S.S.Stevens urodził się w Ogden (Utah) jako syn Stanely'a i Adeline (Smith) Stevens. Uczęszczał do szkoły The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints (LDS), należącej do zrzeszenia szkół Salt Lake City (Utah). Po śmierci rodziców (1924) spędził 3 lata na misji LDS w Szwajcarii i Belgii. Od 1927. do 1929. studiował w University of Utah, a przez kolejne dwa lata w Stanford University. Tam uzyskał w 1931. tytuł Bachelor of Arts (A.B.) w dziedzinie psychologii. Ożenił się z Maxine Leonard w 1930. W 1936. urodził się jego syn, Peter Smith[2].
Ze względu na koszty nie skorzystał z możliwości kontynuacji studiów Harvard Medical School i wybrał School of Education, gdzie rozpoczął badania dotyczące percepcji wrażeń zmysłowych jako asystent E.G. Boringa . Po dwóch latach uzyskał tytuł doktora na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Harvard (Wydział Psychologii utworzono rok później). Po roku studiów fizjologii u Hallowella Davisa został w 1936 naukowym pracownikiem Wydziału Psychologii, gdzie pracował do końca życia. W 1946. uzyskał stopień profesora zwyczajnego, a w 1962. został mianowany profesorem psychofizyki – na cześć G.T. Fechnera (1801–1887), którego prawo psychofizyczne zakwestionował[2].
Naukowy dorobek S.S.Stevensa jest bardzo bogaty i uznawany, w środowisku psychofizyków, za wybitny[2][3][4]. W 1946 S.S.Stevens opublikował pracę nt. On the Theory of Scales of Measurement, co zainicjowało rozwój pomiarów psychofizycznych metodami skalowania. Opracował fundamentalny podręcznik Handbook of Experimental Psychology (1951). Był założycielem Psycho-Acoustic Laboratory w Harvardzie i jednym z organizatorów Psychonomic Society.