Stefan Witas
 Stefan Witas, Wacław Zadroziński, Barbara Halmirska w sztuce Jim strzela pierwszy w Teatrze Syrena w Warszawie (1959) | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 czerwca 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 sierpnia 2006 |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Stefan Jan Witas (ur. 21 czerwca 1908 w Warszawie, zm. 18 sierpnia 2006 tamże[1][2]) – polski aktor operetkowy i piosenkarz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1933 rozpoczął występy w lokalach rozrywkowych w Warszawie, a następnie na estradach i scenach teatralnych wielu miast Polski. Od 1935 do 1938 nagrywał w wytwórni „Odeon” pod pseudonimami Stefan Nowita, Stefan Witas-Nowita. Ostatnie płyty przed wybuchem wojny nagrał w kwietniu 1939 w wytwórni „Syrena-Electro”. Występował w Polskim Radiu. W 1937, w plebiscycie Polskiego Radia został trzecim najpopularniejszym piosenkarzem - po Mieczysławie Foggu i Tadeuszu Faliszewskim[3].
W czasie wojny występował w kawiarniach w Warszawie, Lwowie, Krakowie i Lublinie.
Po wojnie był związany z teatrem Syrena, a później z Operetką Warszawską. Występował w audycji radiowej Podwieczorek przy mikrofonie. Na początku lat 50 był jednym z wykonawców Radiowego Teatrzyku Eterek, gdzie występował m.in. z Jeremim Przyborą, Andrzejem Boguckim i Jerzym Bielenią[3]. W latach 1950–1980 występował w słuchowiskach Teatr Polskiego Radia[4]. Występował także jako aktor w filmach.
W jego repertuarze były arie operowe i operetkowe, pieśni, kolędy, piosenki kabaretowe i utwory taneczne. Do 1 września 1939 nagrał ponad 200 utworów. Nagrał płytę W kręgu wspomnień.
Postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 12 grudnia 2001 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w twórczości radiowej”[5].
Zmarł w Warszawie, pochowany 25 sierpnia 2006 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 52C-5-30)[6].
Jego żona Kazimiera zmarła 19 stycznia 2016 w wieku 104 lat[6][7]. Miał córkę Magdalenę Witas-Kobyłecką[3].
Filmografia[8]
[edytuj | edytuj kod]- 1953: Sprawa do załatwienia jako wybredny gość w restauracji
- 1955: Irena do domu! jako kierownik w Zakładach Urządzeń Mechanicznych
- 1956: Nikodem Dyzma jako sprzedawca w „Domu mody”
- 1959: Cafe Pod Minogą jako kolejarz Kwapiak
- 1959: Inspekcja pana Anatola jako tenor Caruselli
- 1966: Wojna domowa jako śpiewający pan w kapeluszu (odc. 12)
- 1967: Poradnik matrymonialny jako mecenas
Spektakle Teatru TV[8]
[edytuj | edytuj kod]- 1963: Dom otwarty
- 1965: Klub kawalerów jako Sobieniawski
- 1965: Piękna Helena jako Menelaos
- 1966: Wesele Fonsia
- 1971: Słomkowy kapelusz jako Nonancourt
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kalendarium Muzyczne – Czerwiec [online], pfm.waw.pl [dostęp 2011-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-25] (pol.). (arch.)
- ↑ Zmarł Stefan Witas [online], wiadomosci.onet.pl, 18 sierpnia 2006 [dostęp 2011-05-02] (pol.).
- ↑ a b c Warszawa. Zmarł Stefan Witas [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2023-11-24] (pol.).
- ↑ Stefan Witas, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-11-24].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2001 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2002 r. nr 11, poz. 193).
- ↑ a b Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-11-24].
- ↑ Kazimiera Witas. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2016-01-25]. (pol.).
- ↑ a b Stefan Witas w bazie filmpolski.pl
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Stefan Witas w bazie Filmweb
- Stefan Witas w bazie filmpolski.pl
- Stefan Witas, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
- Stefan Witas na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”