| Pseudonim |
Moretto |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Stefano Bernardi, zwany Moretto[1] (ur. około 1575[1]–1585[2] w Weronie[1][2], zm. ok. 1636[1] przypuszczalnie w Salzburgu[2]) – włoski kompozytor i teoretyk, ksiądz katolicki[1].
Uczeń Ippolito Baccusiego[1]. Posiadał tytuł doktora obojga praw, który przypuszczalnie uzyskał na Uniwersytecie w Salzburgu[1]. W 1603 roku został członkiem Accademia Filarmonica w Weronie[1]. Od 1607 roku był kapelmistrzem przy kościele Santa Maria ai Monti w Rzymie, a następnie od 1611 do 1622 roku przy werońskiej katedrze[1]. W latach 1622–1624 pozostawał w służbie biskupa wrocławskiego Karola Habsburga[1][2]. Po jego śmierci przeniósł się na dwór biskupa Salzburga Parisa von Lodron[1].
Uprawiał zróżnicowaną twórczość, pisał msze, motety, psalmy, madrygały i utwory instrumentalne[1]. Jest autorem Te Deum na 12 chórów, skomponowanego dla katedry św. Ruperta w Salzburgu[2]. W swoich kompozycjach Bernardi operował zarówno dawniejszą techniką polifoniczną, jak i nowszą techniką koncertującą (m.in. w Concerti academici, 1616 i Salmi concertati, 1637)[2]. Jest autorem podręcznika Porta musicale per la quale il principiante con facile brevità all’ acquisto delle perfette regole del contrapunto vien introdotto (wyd. Werona 1615)[1].