Stefano Malinverni
| Data i miejsce urodzenia |
14 maja 1959 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 czerwca 2024 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Stefano Malinverni (ur. 14 maja 1959 w Mediolanie[1], zm. 19 czerwca 2024 tamże[2]) – włoski lekkoatleta (sprinter), medalista olimpijski z 1980.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Odpadł w półfinale biegu na 200 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1977 w Doniecku. Zajął również na tych mistrzostwach 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadł w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów[3]. Zajął 7. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Roberto Tozzi, Daniele Zanini, Malinverni i Pietro Mennea) oraz odpadł w półfinale biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze[4].
Na halowych mistrzostwach Europy w 1979 w Wiedniu zdobył srebrny medal w biegu na 400 metrów, za Karelem Kolářem z Czechosłowacji, a przed Horią Tobocerm z Rumunii[5]. Zdobył brązowe medale w sztafecie 4 × 400 metrów na uniwersjadzie w 1979 w Meksyku (sztafeta włoska biegła w składzie: Alfonso Di Guida, Malinverni, Flavio Borghi i Tozzi)[6] oraz na igrzyskach śródziemnomorskich w 1979 w Splicie (w składzie sztafety włoskiej biegli ci sami zawodnicy)[7]. Nie ukończył biegu półfinałowego na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1980 w Sindelfingen[8].
Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów, która biegła w składzie: Malinverni, Mauro Zuliani, Tozzi i Mennea na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie. Startował na tych igrzyskach również w biegu na 400 metrów, w którym odpadł w ćwierćfinale[1]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble zdobył brązowy medal w biegu na 400 metrów, za Andreasem Knebelem z NRD i Martinem Wepplerem z RFN. Odpadł w przedbiegach tej konkurencji na halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie[9].
Zajął 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Malinverni, Donato Sabia, Zuliani i Roberto Ribaud) na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[10].
Był mistrzem Włoch w biegu na 400 metrów w latach 1978–1980, w sztafecie 4 × 200 metrów w 1985 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1982 i 1983[11]. Był również halowym mistrzem Włoch w biegu na 400 metrów w 1979 i 1980[12]. Czterokrotnie ustanawiał rekordy Włoch w sztafecie 4 × 400 metrów do wyniku 3:01:42 osiągniętego 18 sierpnia 1981 w Zagrzebiu[13].
Rekordy życiowe Malinverniego:
| Konkurencja | Data i miejsce | Wynik |
|---|---|---|
| bieg na 400 metrów | 8 lipca 1981, Mediolan | 46,08 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Stefano Malinverni [online], olympedia.org [dostęp 2021-02-13] (ang.).
- ↑ RedazioneQA, È morto Stefano Malinverni, bronzo olimpico dell'80 e star giovanile dei 400 [online], Queen Atletica, 19 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-19] (wł.).
- ↑ European Junior Championships 1977 [online], wjah.co.uk [dostęp 2016-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 553–554, 558 [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 455–456 [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Королева спорта на Всемирных универсиадах 1959– 2011 гг. [online], docme.su, 2013, s. 74 [dostęp 2021-02-13] (ros.).
- ↑ Podio internazionale dal 1908 al 2008. Uomini [online], sportolimpico.it, 1 listopada 2008, s. 3, 5, 7, 10 [dostęp 2021-02-13] (wł.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 459 [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 463–464, 473 [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 235–236 [dostęp 2021-02-13] (ang.).
- ↑ CAMPIONATI “ASSOLUTI” – UOMINI TUTTI I CAMPIONI ITALIANI – 1906–2020 (Aggiornamento: 1° Gennaio 2021) [online], sportolimpico.it, s. 18 [dostęp 2021-02-13] (wł.).
- ↑ Italian Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2014-04-26] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912–2012. Zamość: 2013, s. 204. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stefano Malinverni w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-26].
- Stefano Malinverni, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2014-04-26] (ang.).
- Profil zawodnika w bazie all-athletics.com [online] [dostęp 2021-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
|
|
