Od lewej: Olof Palme, Tage Erlander, Sten Andersson i Ingvar Carlsson (1968) | |
Data i miejsce urodzenia |
20 kwietnia 1923 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 września 2006 |
Minister zdrowia i spraw społecznych Szwecji | |
Okres |
od 1982 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw zagranicznych Szwecji | |
Okres |
od 1985 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Sten Sture Andersson (ur. 20 kwietnia 1923 w Sztokholmie, zm. 16 września 2006 tamże[1]) – szwedzki polityk, działacz Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej i jej sekretarz w latach 1962–1982, długoletni poseł do Riksdagu, w latach 1982–1991 minister.
W 1944 ukończył szkołę wieczorową[1], po czym studiował nauki polityczne i ekonomie na uczelni Stockholms högskola[2]. Pracował jako listonosz, nauczyciel w robotniczym towarzystwie oświatowym i przewodnik turystyczny[1]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej i jej organizacji młodzieżowej. Był etatowym działaczem partyjnym, w latach 1951–1962 zasiadał w radzie miejskiej Sztokholmu[1]. W 1962 objął stanowisko sekretarza socjaldemokratów, które zajmował do 1982[3]. W latach 1966–1994 sprawował mandat posła do Riksdagu[3] (początkowo do 1970 w izbie wyższej wówczas dwuizbowego parlamentu).
Stał się bliskim współpracownikiem Olofa Palmego[1]. W 1982 w jego gabinecie został ministrem zdrowia i spraw społecznych. W 1985 przeszedł na funkcję ministra spraw zagranicznych, którą pełnił również w latach 1986–1991 dwóch kolejnych rządach Ingvara Carlssona[4][5]. Kierując szwedzką dyplomacją, nawiązał bliską znajomość z przywódcą Organizacji Wyzwolenia Palestyny Jasirem Arafatem[3].
Był dwukrotnie żonaty, miał pięcioro dzieci[3].