Strzępkoskóreczka pomarszczona

Strzępkoskóreczka pomarszczona
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

żagwiowce

Rodzina

korownicowate

Rodzaj

strzępkoskóreczka

Gatunek

strzępkoskóreczka pomarszczona

Nazwa systematyczna
Hyphodermella corrugata (Fr.) J. Erikss. & Ryvarden
Cortic. N. Eur., 4 (Oslo): 579 (1976)
Multimedia w Wikimedia Commons

Strzępkoskóreczka pomarszczona (Hyphodermella corrugata (Fr.) J. Erikss. & Ryvarden) – gatunek grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hyphodermella, Phanerochaetaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Gatunek ten opisał w 1874 roku Elias Fries, nadając mu nazwę Grandinia corrugata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu John Eriksson i Leif Ryvarden w 1976 r.[1]

Ma 16 synonimów. Niektóre z nich:

  • Hydnochaete laeta Rick 1959
  • Metulodontia junquillea (Quél.) Parmasto 1968
  • Odontia fibrosissima Rick 1959
  • Odontia horridissima Rick 1959
  • Protodontia livida (Bres.) Park.-Rhodes 1956[2].

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Owocnik

Rozpostarty lub rozpostarto-odgięty, pojedynczy o kolistym kształcie, ale sąsiednie owocniki zlewają się z sobą. Świeże owocniki mają krustę łykowatą, starsze twardą. Powierzchnia hymenialna początkowo biaława lub kremowa, z wiekiem ciemniejąca, ochrowa lub izabelinowa, nieregularnie kolczasta, początkowo z rozproszonymi, a następnie stłoczonymi, krótkimi stożkowatymi kolcami, na wierzchołku zaopatrzonymi w wystające, podobne do cystyd inkrustowane strzępki, które łączą się ze sobą. Brzeg zmienny, ale przeważnie określony, u młodych owocników często włókienkowaty[4].

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy monomityczny. Strzępki wyraźne, cienkościenne, o średnicy do 3 µm, bez sprzążek; kierunek strzępek głównie pionowy. W starych owocnikach strzępki są częściowo zapadnięte, dzięki czemu tekstura w przekroju nabiera wyglądu przypominającego siatkę. Cystyd brak, ale w wierzchołkowej części strzępek kolców znajdują się silnie inkrustowane strzępki podobne do cystyd. Podstawki maczugowate, często zwężające się do kształtu przypominającego łodygę, przeważnie o wymiarach 35–50 × 6–7 µm, czasem dłuższe, zwłaszcza u młodych owocników, zwykle z 4 sterygmami. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, cienkościenne, z gutulami w protoplazmie, 7–10 × 4–6 µm (według Bourdota i Galzina czasami osiągające 12 × 7,5 µm), pod mikroskopem szkliste, ale w masie żółte[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Podano jego stanowiska w Ameryce Północnej i Południowej, Eurazji, Australii i na niektórych wyspach. Najwięcej stanowisk podano w Europie[5]. W Polsce do 2003 r. znane były tylko dwa stanowiska i to już historyczne, podane przez G. Bresàdolę w 1903 r. i B. Eichlera w 1904 r. w Międzyrzeczu Podlaskim. Według W. Wojewody jest to gatunek na terenie Polski wymarły[3].

Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach na martwym drewnie. W Polsce notowany był na drewnie topoli osiki i dębie[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-02-11].
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-02-11].
  3. ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. ↑ a b Grandinia corrugata, „The Cort. of North Bur.”, 4, Mycobank, 1976, s. 421–428 [dostęp 2022-02-11].
  5. ↑ Mapa występowania strzępkoskóreczki pomarszczonej na świecie [online], gbif.org [dostęp 2022-02-06].