| Imię i nazwisko urodzenia |
Sara Benetowa |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1903 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
antropolożka |
| Alma Mater | |
| Małżeństwo |
Samuel Benet |
Sula Benet, właściwie Sara Benetowa (ur. 1903 w Warszawie, zm. 12 listopada 1982 w Nowym Jorku) – polska antropolożka, która w 1936 roku wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Badała zwyczaje i tradycje Słowian oraz Żydów.
Urodzona w Warszawie, już od wczesnej młodości Sara była zafascynowana polską kulturą ludową. W 1935 ukończyła studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując tytuł magistra etnografii i archeologii[2]. Na Uniwersytecie poznała swojego przyszłego męża, studenta prawa Samuela Beneta[2]. Z pomocą swojego mentora, profesora Stanisława Poniatowskiego, zdobyła grant na dalsze kształcenie[2]. W 1936, po przedwczesnej śmierci męża, wyjechała do Stanów Zjednoczonych[1]. Tam kształciła się na Columbia University, gdzie uzyskała doktorat w 1944[2], a następnie objęła posadę wykładowcy. Benet nauczała również w Fairleigh Dickinson University oraz Pratt Institute. W 1973, już jako profesor emeritus, przeszła na emeryturę.
W trakcie II wojny światowej była konsultantem Departamentu Stanu ws. Europy Wschodniej.
W 1970 na zaproszenie Akademii Nauk ZSRR udała się do Abchazji, by prowadzić badania dotyczące tamtejszej ludności. W swojej pracy zwracała uwagę przede wszystkim na wpływ postępującej od pięćdziesięciu lat kolektywizacji na styl życia obywateli[2].
Opublikowała wiele monografii i prac badawczych z zakresu antropologii, antropologii kulturowej i etnografii. W 1981 rozpoczęła prace nad publikacją The Peoples of the Soviet Union. Prace przerwała śmierć Benet w listopadzie 1982.
Już w 1936 w Warszawie Benetowa opublikowała pracę Konopie w wierzeniach i zwyczajach ludowych[3]. Stawiała w niej tezę, iż występująca w Starym Testamencie trzcina wonna kaneh-bosm to w rzeczywistości konopie. W roku 1967, uzupełnioną i poprawioną pracę wydała w wersji angielskiej pod tytułem Early Diffusion and Folk Uses of Hemp. Publikacja zyskała duży rozgłos i została przedrukowana kolejno w książce Cannabis and Culture Very Rubin oraz w Encyclopaedia Judaica[4].