Sulejki

Sulejki

wieś
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	olecki
Gmina	Świętajno
Strefa numeracyjna	87
Kod pocztowy	19-411[2]
Tablice rejestracyjne	NOE
SIMC	0770844
Położenie na mapie gminy Świętajno Sulejki
Położenie na mapie Polski Sulejki
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Sulejki
Położenie na mapie powiatu oleckiego Sulejki
53°59′46″N 22°19′03″E/53,996111 22,317500[1]

Sulejki (niem. Suleiken^[3], dawniej także Dąbrowskie) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Świętajno, nad jeziorem Świętajno^[4], około 14 km na południowy zachód od Olecka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wieś Sulejki założono na prawie chełmińskim w 1550 r., kiedy Jakub Dąbrowski (stąd druga nazwa wsi Dąbrowskie) kupił od starosty straduńskiego ze Stradun, Michała von Eysacka, trzy włóki sołeckie i założył wieś czynszową. W roku 1719 mieszkali we wsi sami Polacy. W latach międzywojennych korzystali oni z instytucji pobliskiego Świętajna: poczty, szkoły, tam też była najbliższa stacja kolejki wąskotorowej. W roku 1938 we wsi mieszkało 364 osób.

Wieś dawniej w dokumentach nosiła nazwę Sulleyken i Suleiken – wskazuje to na nazwę pochodzenia pruskiego lub litewskiego. Druga nazwa – Dąbrowskie – pochodzi od nazwiska zasadźcy i najprawdopodobniej jest młodszą nazwą. Wskazuje to na wcześniejsze tradycje osadnicze (przed 1550 r.).

W okresie międzywojennym w Sulejkach mieszkał lub przebywał Siegfried Lenz – jeden z najwybitniejszych^{[według kogo?]} pisarzy niemieckich okresu powojennego (według niektórych źródeł podobno nigdy nie był w Sulejkach^{[potrzebny przypis]}). Napisał w 1955 zbiór opowiadań pt. So zärtlich war Suleyken (Słodkie Sulejki). W 2013 ukazało się nowe wydanie książki^[5] w języku polskim przygotowane przez Stowarzyszenie Wspólnota Kulturowa „Borussia”. Sulejki znajdują się blisko jego miejsca urodzenia – Ełku. W tytułowym opowiadaniu zawarł w groteskowo-baśniowy sposób obraz dawnej wsi mazurskiej, w której od lat wiedli cierpliwie swój żywot zwykli drwale, chłopi, rybacy i drobni rzemieślnicy. Wśród charakterystycznych cech tej zamkniętej, zaściankowej społeczności, wymienia autor „bystrą zmyślność i chłopską narowistość” oraz „niezdarną delikatność i wzruszającą cierpliwość”. Swój osobisty, ciepły i serdeczny stosunek do ludzi i miejsca dawnego pobytu wyraził pisarz nie tylko w tytule, lecz także w treści innych opowiadań („Wyprawa do Olecka” lub „Wąskotorowa kolejka imienia Paula Poppa”). W opowiadaniach tych odnaleźć można także elementy gwary mazurskiej: „Goronzä Gorä”, „fschistko jädno” – „jak zwykło się u nas mówić, obojętne”.

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133397
2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1235 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
3. Kreis Treuburg. geschichte-on-demand.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-03)]..
4. HenrykH. Chmielewski HenrykH., KamilK. Zdanowski KamilK., JerzyJ. Waluga JerzyJ., Jeziora Pojezierza Ełckiego, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 2007 (Przewodniki wędkarskie; 7), ISBN 978-83-60111-12-3, OCLC 750639686 .
5. Siegfried Lenz, „Słodkie Sulejki”, wyd. Stowarzyszenie WK „Borussia”, Olsztyn 2013.

Bibliografia

• Ryszard Demby, Olecko. Czasy, ludzie, zdarzenia, wyd. 2000
• Adam Napieralski, Sulejki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 564 .