Szabestan lub szabistan (pers. شبستان, staropers. xšapā.stāna) to podziemna przestrzeń często spotykana w tradycyjnej architekturze meczetów, domów i szkół starożytnego Iranu.
Szabestany zazwyczaj używane były latem. Mogły być wentylowane oraz chłodzone przez łapacze wiatru i kanaty.
W okresie panowania Sasanidów i kolejnych Islamskich okresach, szabestanami nazywano też miejsca gdzie przebywały nałożnice szacha. Później jednak zaczęto nazywać te miejsca زنانه zanāneh, اندرونی andaruni i حرم haram (od Arabskiego harem).[1]