Gatunek o kontrowersyjnej pozycji taksonomicznej. Według „The Plant List” jest to Cytisus hirsutis L., według GRIN Chamaecytisus hirsutus (L.) Link. W Krytycznej liście roślin naczyniowych Polski wymieniony jest pod tą drugą nazwą[4].
Na stanowiskach naturalnych występuje w Turcji, Europie Środkowej (Austria, Czechosłowacja, Węgry, Szwajcaria), Europie Południowowschodniej (Albania, Bułgaria; Jugosławia, Grecja, Włochy, Rumunia) oraz we Francji[5]. Wymieniony jest w „Roślinach polskich”, jednakże na terenie Polski na stanowiskach naturalnych nie występuje[4] Uprawiany jest w niektórych ogrodach botanicznych.
3-listkowe, o listkach kształtu eliptycznego do odwrotnie jajowatego, długości 1,6–3,5 cm. Na górnej stronie są nagie, na stronie spodniej są z rzadka odstająco owłosione[7].
Zebrane po 1–4 w ulistnionych nibygronach na zeszłorocznych gałązkach. Mają złocistożółty, nagi żagielek. Kielich kwiatów odstająco owłosiony[7]. Często na żagielku występują czerwonobrązowe plamki[6].
Odstająco owłosione strąki o długości 2,5–4 cm[6].
Gatunki podobne
Najbardziej podobny jest szczodrzeniec ruski (Chamaecytisus ruthenicus), który również ma owłosione gałązki i kielich kwiatów, ale słabiej i przylegająco[7].
Roślina wieloletnia, nanofanerofit, chamefit. Kwitnie od kwietnia do maja, kwiaty zapylane są przez owady. Występuje w świetlistych lasach, zaroślach i na skalistych zboczach[7]. W krajach śródziemnomorskich jest gatunkiem charakterystycznym dla suchych zarośli i lasów, w których dominuje dąb omszony. Jest trujący[6].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abcdeJoachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6. Brak numerów stron w książce
↑ abcdeWładysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. Brak numerów stron w książce