Szczytowy stosunek sygnału do szumu

Szczytowy stosunek sygnału do szumu, rzadziej stosunek sygnału szczytowego do szumu[a][1] (PSNR, ang. peak signal-to-noise ratio) – stosunek maksymalnej mocy sygnału do mocy szumu zakłócającego ten sygnał. Ze względu na szeroki zakres wartości PSNR wyrażany jest w decybelach.

Najczęściej PSNR stosowany jest do oceny jakości kodeków wykorzystujących stratną kompresję obrazów. W takim przypadku sygnałem są nieskompresowane dane źródłowe, a szumem – artefakty (zniekształcenia) spowodowane zastosowaniem kompresji stratnej.

W celu wyznaczenia PSNR należy wpierw obliczyć współczynnik MSE (ang. mean squared error) bazujący na obu porównywanych obrazach, korzystając z wzoru:

gdzie:

– wymiary obrazu w pikselach,
– wartość piksela o współrzędnych obrazu oryginalnego,
– wartość piksela o współrzędnych obrazu skompresowanego.

Następnie wyliczoną wartość MSE należy podstawić do wzoru końcowego

gdzie:

– wartość maksymalna danego sygnału; w przypadku obrazów zwykle jest to wartość stała, np. dla obrazów monochromatycznych o reprezentacji 8-bitowej wynosi 255.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ten termin, chociaż rzadziej używany, bardziej pasuje do definicji PSNR.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ocena obiektywna. [w:] Multimedia [on-line]. INVOCOM. [dostęp 2014-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-12)]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Metody oceny jakości danych. W: Artur Przelaskowski: Kompresja danych. s. 119. [dostęp 2014-11-12].