Szczytowy stosunek sygnału do szumu, rzadziej stosunek sygnału szczytowego do szumu[a][1] (PSNR, ang. peak signal-to-noise ratio) – stosunek maksymalnej mocy sygnału do mocy szumu zakłócającego ten sygnał. Ze względu na szeroki zakres wartości PSNR wyrażany jest w decybelach.
Najczęściej PSNR stosowany jest do oceny jakości kodeków wykorzystujących stratną kompresję obrazów. W takim przypadku sygnałem są nieskompresowane dane źródłowe, a szumem – artefakty (zniekształcenia) spowodowane zastosowaniem kompresji stratnej.
W celu wyznaczenia PSNR należy wpierw obliczyć współczynnik MSE (ang. mean squared error) bazujący na obu porównywanych obrazach, korzystając z wzoru:
gdzie:
- – wymiary obrazu w pikselach,
- – wartość piksela o współrzędnych obrazu oryginalnego,
- – wartość piksela o współrzędnych obrazu skompresowanego.
Następnie wyliczoną wartość MSE należy podstawić do wzoru końcowego
gdzie:
- – wartość maksymalna danego sygnału; w przypadku obrazów zwykle jest to wartość stała, np. dla obrazów monochromatycznych o reprezentacji 8-bitowej wynosi 255.
- ↑ Ten termin, chociaż rzadziej używany, bardziej pasuje do definicji PSNR.
- Metody oceny jakości danych. W: Artur Przelaskowski: Kompresja danych. s. 119. [dostęp 2014-11-12].