Szihab lub Chéhab (arab.: شهاب) – wpływowa rodzina arabska, pochodząca z Libanu. Jej pierwszy znany przedstawiciel, Malek, należał do plemienia Kurajszytów i brał udział w bitwie nad rzeką Jarmuk, która umożliwiła Arabom podbój Syrii. Kalif Omar nakazał mu utrzymać garnizon w Chahba w regionie Hawran (Hauran), w południowo-zachodniej Syrii (stąd nazwa rodziny). W czasach wypraw krzyżowych sunniccy Szihabowie osiedlili się w Wadi al-Taim, w południowym Libanie. Nawiązali bliskie kontakty z druzyjskimi Maanami, po których wymarciu w 1697 roku, zdobyli władzę nad terenami dzisiejszego Libanu. W 2 połowie XVIII wieku część członków rodu konwertowała na chrześcijaństwo[1]. Apogeum potęgi książąt Szihab przypadło na okres rządów emira Beszira II (panował w latach 1788–1840), który podjął nieudaną próbę uniezależnienia się od Imperium osmańskiego. Szihabowie utracili ostatecznie władzę w 1842 roku, niemniej jednak żyją w Libanie do dnia dzisiejszego[2] (m.in. w Hasbaji).
Dynastia książąt Szihab (ok. 1100–1842):
XX wiek: